Dowódca SS i Policji: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
Wycofano ostatnie 4 zmiany treści (wprowadzone przez 78.10.90.128) i przywrócono wersję 70844213 autorstwa Mateusz.ns bez źródeł Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
||
Linia 3:
Podczas wojny wprowadzono hierarchię:
* Dowódca SS i Policji – ''SS- und Polizeiführer'' (SSPF, SS-PF, SSuPF)
* Wyższy Dowódca SS i Policji – ''Höherer SS- und Polizeiführer'' (HSSPF, HSS-PF, HSSuPF)
* Najwyższy Dowódca SS i Policji – ''Höchster SS- und Polizeiführer'' (HöSSPF): ([[Hans Adolf Prützmann]], [[Karl Wolff]])
Stanowisko Dowódcy SS i Policji (SSPF) istniało także w [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnym Gubernatorstwie]]. SSPF dowodzili policją oraz SS na terenie dystryktów, na które dzieliło się Generalne Gubernatorstwo, np. SSPF [[Franz Kutschera]] w dystrykcie Warszawa. Wyżsi Dowódcy SS i Policji istnieli zarówno w Niemczech (dowodząc na obszarze najczęściej jednego okręgu wojskowego), jak i w krajach okupowanych przez III Rzeszę (dowodząc zwykle na terenie jednego kraju albo jednostki administracyjnej utworzonej przez okupanta, np. HSSPF ''Ost'' [[Friedrich Wilhelm Krüger]] w Krakowie){{fakt|data=2020-02}}.
W planach ich przełożonego, [[Reichsführer-SS|Reichsführera
Ich głównym zadaniem na Wschodzie była kontrola mobilnych grup eksterminacyjnych (''[[Einsatzgruppen]]''), odpowiedzialnych za masowe mordy (przeważnie przez rozstrzelanie) i [[pacyfikacja|pacyfikacje]] wsi, które na terenach podbitego ZSRR były codziennością. Ponad 600 [[Białoruś|białoruskich]] wsi zostało spalonych wraz ze wszystkimi mieszkańcami. Zadaniem ''posłanników'' Himmlera była także kontrola gett skupiających ludność żydowską i w mniejszym procencie – cygańską oraz wynikająca z tego odpowiedzialność za rezultaty ''zarządzania'' w tych azylach, wspólnie z [[Reichssicherheitshauptamt|Głównym Urzędem Bezpieczeństwa Rzeszy]]. ''Likwidacja'' gett poprzez transporty do obozów zagłady (gł. [[Obóz zagłady w Treblince|Treblinki]], [[Bełżec|Bełżca]], [[Obóz zagłady w Sobiborze|Sobiboru]], [[Lublin (KL)|Majdanka]] i [[Auschwitz-Birkenau]]) także leżała w gestii HSSPF{{fakt|data=2020-02}}.
{{osobny artykuł|Obozy niemieckie (1933–1945)}}
Ci z SSPF, którzy nie przegryźli kapsułki z cyjankiem, a działali na terenach byłej II Rzeczypospolitej oraz na wschód od niej – byli sądzeni za [[Zbrodnia wojenna|zbrodnie wojenne]]. W 1944 i 1945 doszło do wielu awansów co bardziej ''zasłużonych'' działaczy z SS na stopnie generalskie w Waffen-SS i policji (w rzeczywistości ''generałowie'' ci niewiele mieli wspólnego z wojskowością – bardziej ze zorganizowanym ludobójstwem – i wielu z nich nie umiało m.in. czytać map sztabowych lub ich doświadczenie w dowodzeniu na froncie było bliskie zeru, co doprowadzało do wysokich strat w dywizjach Waffen-SS). Awanse te pozwoliły im być chronionymi przez [[Konwencje haskie z 1899 i 1907 roku|Konwencję Haską]]{{fakt|data=2020-02}}.
Pion Policji Bezpieczeństwa (''[[Sicherheitspolizei]]'') obejmujący policję polityczną (''[[Gestapo]]'') i kryminalną (''[[Kriminalpolizei|Kripo]]'') miał osobnych koordynatorów, którzy w krajach okupowanych nosili tytuł Dowodzącego – ''Befehlshaber der Sicherheitspolizei'' (BdS, np. [[Walter Bierkamp]] w Krakowie) na obszar Generalnego Gubernatorstwa, a w Rzeszy – Inspektora Policji Bezpieczeństwa (''Inspekteur der Sicherheitspolizei'' – IdS). W okupowanej Polsce koordynatorzy
== Przypisy ==
|