Loratadyna: Różnice pomiędzy wersjami

Praktycznie nie wykazuje ośrodkowego działania sedatywnego i cholinolitycznego, nie wpływa na receptory H₂. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i w dużym stopniu podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia, głównie z udziałem [[Cytochromy|cytochromów]]izoenzymów CYP3A4 and CYP2D6, a także CYP1A1, CYP2C19 i innych<ref>{{Cytuj |autor = Anima Ghosal, Samir Gupta, Ragu Ramanathan, Yuan Yuan, Xiaowen Lu, Ai Duen Su, Narciso Alvarez, Shmuel Zbaida, Swapan K. Chowdhury, Kevin B. Alton |tytuł = Metabolism of Loratadine and Further Characterization of Its In Vitro Metabolites |czasopismo = Drug Metab Lett |wolumin = 3 |numer = 3 |s = 162–170 |data = 2009 |doi = 10.2174/187231209789352067 |pmid = 19702548 |język = en |dostęp = z}}</ref>. Maksymalne stężenie loratadyny we krwi występuje po 1–1,5 h.