Ukraina: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Subdue of Ruthenia in 1366.png|mały|left|Przyłączenie [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]] do Korony w 1366 roku, obraz [[Jan Matejko|Jana Matejki]]]]

[[Plik:Polska 1333 - 1370.png|thumb|upright=1.2|Polska za [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]], króla Polski i Rusi]]

W XIII wieku [[Księstwo halicko-wołyńskie|Księstwo Halicko-Włodzimierskie]] stało się, wobec zniszczenia Kijowa i Rusi centralnej, drugim obok państw tzw. [[Ruś Włodzimiersko-Suzdalska|Rusi Zaleskiej]] ([[Księstwo twerskie|Twer]], [[Ruś Włodzimiersko-Suzdalska|Włodzimierz nad Klaźmą]], [[Wielkie Księstwo Moskiewskie|Moskwa]], [[Republika Nowogrodzka|Republika Nowogrodu]]) ruskim ośrodkiem państwowym, prowadzącym samodzielną politykę dynastyczną i zagraniczną oraz podejmującym próby zjednoczenia Rusi<ref group=uwaga>Szersze zamiary w tym zakresie (w tym dążenie do zajęcia Kijowa) zostały pokrzyżowane przez opór [[Złota Orda|Złotej Ordy]] i [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]].</ref>. W grudniu 1253 książę halicko-włodzimierski [[Daniel Halicki|Daniel I]] został w [[Drohiczyn (Polska)|Drohiczynie]] koronowany przez [[legat]]a papieża [[Innocenty IV|Innocentego IV]], opata [[Opizo z Mezzano|Opizo z Messano]] na '''''króla Rusi''.''' Daniel Halicki był założycielem miasta [[Lwów|Lwowa]] i związał się małżeństwami dynastycznymi z [[Piastowie mazowieccy|Piastami mazowieckimi]]. Tytułem króla Rusi tytułował się po raz ostatni wnuk Daniela, [[Jerzy Lwowic]]z (zm. 1308). Synowie Jerzego: [[Lew II|Lew]] i [[Andrzej II Halicki|Andrzej]], współrządząc państwem, używali tytułu [[książę]]cego (odpowiednio – książę halicki i książę włodzimierski)<ref>[[Natalia Jakowenko]], ''Historia Ukrainy do 1795 roku'', Warszawa 2011, [[Wydawnictwo Naukowe PWN]], {{ISBN|978-83-01-16763-9}}, s. 107.</ref>.