Iwan Ohijenko: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Ojciec był [[kantor]]em cerkiewnym. Zmarł, gdy Iwan miał trzy lata. Naukę rozpoczął w 1892 w czteroklasowej szkole ludowej, w 1896 wstąpił do wojskowo-felczerskiej szkoły w [[Kijów|Kijowie]], przez trzy lata pracował jako pomocnik lekarza w szpitalu. W 1903 dzięki samokształceniu zdał maturę w [[Ostróg (miasto)|Ostrogu]], a w latach 1904–1909 studiował najpierw na wydziale medycznym, a następnie historyczno-filologicznym Imperatorskiego [[Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki|Uniwersytetu św. Włodzimierza]] w Kijowie.

 

 

W 1905 włączył się w nurt ruchu rewolucyjnego. Został dziennikarzem piszącym do wielu gazet, m.in. ''Ради (Rady)'' i ''Громадскої Думки (Myśli Społecznej)''. Został członkiem Ukraińskiego Towarzystwa Naukowego w Kijowie, był pracownikiem redakcji organu tego Towarzystwa ''Записок... (Zapisek...)''. W 1911 został zatrudniony jako profesorski stypendysta w katedrze języka i literatury rosyjskiej [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Lwowskiego]], a w 1912 w [[Petersburg|Sankt-Petersburgu]] został wybrany członkiem korespondentem Towarzystwa Miłośników Dawnej Literatury. W tym samym roku ukończył w Kijowie Kursy Pedagogiczne. W 1915 uzyskał tytuł [[magister|magistra]], po czym kierownictwo Uniwersytetu powierzyło mu prowadzenie cyklów wykładów publicznych na prawach kursów uniwersyteckich, następnie otrzymał stanowisko [[Privatdozent|docenta prywatnego]]. Jednocześnie prowadził indywidualną praktykę nauczycielską: wykładał język rosyjski i literaturę w kijowskich [[gimnazjum|gimnazjach]]. Do 1917 jego dorobek liczył 80 pozycji: rozpraw, podręczników, utworów poetyckich, wystąpień publicystycznych, recenzji i opowiadań. Był członkiem [[Ukraińska Partia Socjalistów-Federalistów|Ukraińskiej Partii Socjalistów-Federalistów]] (''esefów'').