Bitwa pod Budziszynem (1945): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
popr. nazwy czasopisma, wikilink, poprawa przek., merytoryczne |
→Kontrnatarcie niemieckie: jęz. usunięto knajacki termin „międzyczas” Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
Linia 50:
Na rozkaz dowództwa frontu pod [[Drezno|Dreznem]] pozostawała jednak wciąż polska 9 Dywizja Piechoty, która dopiero 26 kwietnia dostała rozkaz odwrotu. Dowódca dywizji, pułkownik Aleksander Łaski, zarządził odwrót w jasny dzień, trzema nieubezpieczonymi kolumnami, w sposób nieprzygotowany i całkowicie sprzeczny z zasadami sztuki wojennej. Niemcy, zdobywszy mapy sztabowe z naniesionymi planami marszruty, urządzili w kilku miejscach [[zasadzka|zasadzki]]. W „dolinie śmierci” między Panschwitz-Kuckau (łuż. ''Pančicy-Kukow'') i [[Crostwitz]] (''Chrósćicy'') [[26 Pułk Piechoty (LWP)|26 Pułk Piechoty]] stracił 3/4 żołnierzy. W Horce (3 km na północ od Crostwitz; według innych źródeł wydarzyło się to w Guttau, łuż. ''Hućina'', kilkanaście kilometrów na wschód od {{link-interwiki|Horka (Crostwitz)|tekst=Horki|Q=Q160797}}) Niemcy zaatakowali kolumnę, w której ewakuowany był dywizyjny [[szpital polowy]] – ok. 300 ciężko rannych polskich żołnierzy zostało tam [[Zbrodnia w Horce|zamordowanych na miejscu]] (świadkiem tego wydarzenia był [[kapelan]] dywizji, ksiądz kapitan Jan Rdzanek, który mimo postrzału w potylicę przeżył){{odn|Grzelak|Stańczyk|Zwoliński|2002|s=71}}. Rozbita 9 DP straciła swojego dowódcę (dostał się do niewoli podczas wychodzenia z okrążenia), większość artylerii i innego sprzętu oraz tabory, a straty ludzkie wyniosły ponad 40% stanu.
Starcia z oddziałami niemieckimi trwały jeszcze do końca kwietnia, kiedy to ustabilizowała się linia frontu w tym rejonie. Wojna zakończyła się tydzień później (na froncie wschodnim oficjalnie dzień później, 8 maja 1945 r.). [[Drezno]] zajęte zostało dopiero po kapitulacji Rzeszy.
== Rezultaty bitwy ==
| |||