Irena Wiertel: Różnice pomiędzy wersjami

== Życiorys ==

W Ostrowi Mazowieckiej ukończyła Gimnazjum Handlowe w 1948 i Liceum Handlowo-Administracyjne w 1950. Również w 1950 rozpoczęła studia na [[Wydział Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Filozoficzno-Społecznym]] [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]] na kierunku dziennikarstwo. W 1954 uzyskała dyplom ukończenia studiów. Jeszcze podczas studiów w latach 1950–1952 pracowała na stanowisku redaktora technicznego w [[Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej|Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej]], a następnie w latach 1952–1953 na takim samym stanowisku w [[Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych|Państwowych Zakładach Wydawnictw Szkolnych]]. W 1952 wstąpiła do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)]]. W sierpniu 1953 została skierowana do pracy, jako dziennikarka, do [[Gazeta Robotnicza|„Gazety Robotniczej”]] we [[Wrocław]]iu. W latach 1959–1969 pracowała jako publicystka w „Gazecie Białostockiej” (obecnie „[[Gazeta Współczesna]]”). Od 1961 była członkiem [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP)]]. W latach 1969–1974 pracowała na stanowisku sekretarza redakcji w białostockim miesięczniku „Kontrasty”. W 1974 przeniesiono ją służbowo na stanowisko zastępcy sekretarza redakcji w krakowskich [[Zeszyty Prasoznawcze|„Zeszytach Prasoznawczych”]], a od 1975 objęła takie samo stanowisko w bydgoskiej [[Gazeta Pomorska|„Gazecie Pomorskiej”]]. W okresie pierwszej „Solidarności” współpracowała z zarządem [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]] w [[Bydgoszcz]]y – współredagowała m.in. biuletyn informacyjny NSZZ Solidarność w Bydgoszczy „Wolne Związki”. Po wprowadzeniu [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]], 28 stycznia 1982, w wyniku weryfikacji członków redakcji „Gazety Pomorskiej” otrzymała ocenę negatywną i została pozbawiona możliwości pracy w zawodzie dziennikarskim. Powodem decyzji komisji weryfikacyjnej był fakt, że zwróciła legitymację PZPR motywując to brakiem zgody na politykę partii. Skutkiem negatywnej oceny było przeniesienie na stanowisko dokumentalistki w sekretariacie redakcji, na którym pracowała do 1 grudnia 1982. Od czerwca 1983 roku przeszła na rentę inwalidzką a później wcześniejszą emeryturę. Ze względu na trudną sytuację materialną podjęła pracę na pół etatu w [[Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. dra Witolda Bełzy w Bydgoszczy|Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Bydgoszczy]], na stanowisku młodszego bibliotekarza. Kontynuowała również współpracę z prasą podziemną, a także [[Tygodnik Powszechny|„Tygodnikiem Powszechnym”]] i [[Gość Niedzielny|„Gościem Niedzielnym”]] oraz z kościelnymi wydawnictwami periodycznymi. Uczestniczyła w przygotowaniu [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1989 roku|wyborów kontraktowych 4 czerwca 1989]]. Była autorką biogramów wyborczych kandydatów okręgu bydgoskiego do Senatu: [[Aleksander Paszyński|Aleksandra Paszyńskiego]] i [[Antoni Tokarczuk|Antoniego Tokarczuka]] oraz kandydata do Sejmu [[Ryszard Helak|Ryszarda Helaka]]. Zmarła w wyniku ciężkiej i długiej choroby 13 sierpnia 1990 w Bydgoszczy. Pochowano ją na [[Cmentarz Komunalny w Bydgoszczy (ul. Wiślana)|Cmentarzu Komunalnym w Bydgoszczy przy ulicy Wiślanej]].

 

== Odznaczenia ==