Félix Mantilla: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: sk:Félix Mantilla Botella |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 2:
===Życiorys===
Pochodzi z rodziny nauczycielskiej, treningi tenisowe podjął w wieku 10 lat. Był wyróżniającym się w kraju juniorem, w 1992, razem m.in. z [[Albert Costa|Albertem Costą]], sięgnął po drużynowe trofeum Sunshine Cup. W 1993 rozpoczął karierę zawodową; przebijał się początkowo przez turnieje satelitarne i challengerowe, m.in. w 1994 wygrywając cykl satelitarny w Ameryce Południowej (Paragwaj i Urugwaj). W tym samym roku debiutował w głównym cyklu ''[[ATP Tour]]'', przegrywając jednak już w I rundzie turnieju w Pradze z rodakiem [[Alex Corretja|Alexem Corretją]]. W 1995 awansował do czołowej setki rankingu światowego, notując finał challengera w Budapeszcie przegrany do [[Jiri Novak|Jiriego Novaka]], pierwszy półfinał ''ATP Tour'' w Walencji przegrany do [[Sjeng Schalken|Sjenga Schalkena]] i wreszcie pierwszy finał w tym cyklu
Sezon 1996 okazał się przełomowy w karierze Mantilli. Hiszpan wygrał m.in. trzy challengery bez straty seta, debiutował w turnieju [[Wielki Szlem|wielkoszlemowym]], dochodząc do III rundy [[French Open]] (przegrał z późniejszym zwycięzcą [[Jewgienij Kafelnikow|Kafelnikowem]]), był również w ćwierćfinale dużej imprezy w Monte Carlo (gdzie pokonał m.in. znanego rodaka [[Sergi Bruguera|Bruguerę]]). Świętował także pierwsze turniejowe zwycięstwo w cyklu ''ATP Tour'', po finale w Oporto z Argentyńczykiem [[Hernan Gumy|Hernanem Gumy]], ponadto osiągnął cztery dalsze finały (w St. Pölten przegrał z [[Marcelo Rios]]em, w Gstaad i San Marino z Albertem Costą, w Umagu z Carlosem Moyą). Rezultaty te nie mogły pozostać bez wpływu na znaczny awans Hiszpana w rankingu
Pozycję w czołówce światowej, szczególnie na kortach ziemnych, Mantilla ugruntował w kolejnym sezonie, chociaż rozpoczął go udanie na innej nawierzchni
W czerwcu 1998 Mantilla osiągnął najwyższą pozycję rankingową w karierze, awansując na miejsce 10. Pozycję tę zawdzięczał przede wszystkim półfinałowi French Open; ta edycja mistrzostw Francji została zdominowana przez Hiszpanów, którzy obsadzili trzy miejsca w półfinale
W 1999 wygrał jeden turniej, po finałowym zwycięstwie w Barcelonie nad Marokańczykiem [[Karim Alami|Karimem Alami]]. W dwóch dużych turniejach na kortach ziemnych, w Monte Carlo i Rzymie, dochodził do półfinałów. W Indian Wells, na twardej nawierzchni, wyeliminował Pete Samprasa. W 2000 nie zdołał odnieść turniejowego zwycięstwa, a pół sezonu stracił ze względu na kontuzję. Na korty powrócił w styczniu 2001, wygrał dwa challengery, a następnie doszedł do finału w Estoril, gdzie musiał uznać wyższość nowej gwiazdy tenisa hiszpańskiego [[Juan Carlos Ferrero|Juana Carlosa Ferrero]]. Także w 2001 doczekał się po dwuletniej przerwie wygranej turniejowej w ''ATP Tour'', po finale w Palermo z [[David Nalbandian|Davidem Nalbandianem]]; wygrana turniejowa nie przyszła mu jednak łatwo, w półfinale z [[Albert Portas|Albertem Portasem]] obronił 9 piłek meczowych. W 2002 największe sukcesy Mantilla osiągnął na kortach twardych, zaliczając finały w
Rok 2003 przyniósł Felixowi Mantilli jeszcze jeden wielki sukces. Jako zawodnik nierozstawiony triumfował w prestiżowych międzynarodowych mistrzostwach Włoch, w finale pokonując Szwajcara [[Roger Federer|Rogera Federera]] 7:5, 6:2, 7:6. W drodze po tytuł w Rzymie pokonał też m.in. Nalbandiana, A. Costę, Kafelnikowa. W tym samym roku Hiszpan był w 1/8 finału Australian i French Open; szczególnie ciekawy przypadek stał się jego udziałem w mistrzostwach Australii, gdzie stoczył cztery mecze pięciosetowe z rzędu, a porażkę w IV rundzie z Francuzem [[Sebastien Grosjean|Grosjeanem]] zanotował mimo prowadzenia 2:0 w setach. W sezonie 2004 starty Mantilli były dużo mniej udane; Hiszpan zdołał wprawdzie utrzymać się w pierwszej setce rankingu, ale nie był w żadnym finale, nie mówiąc już o turniejowym zwycięstwie. Najlepszy rezultat zanotował w Sopocie, gdzie w półfinale uległ zmierzającemu po pierwszy zawodowy triumf młodemu [[Rafael Nadal|Rafaelowi Nadalowi]]. Z występów Mantilli w 2004 godne odnotowania są także dwa wyjątkowe mecze. W Rzymie, gdzie bez powodzenia bronił tytułu, pokonał w I rundzie Amerykanina [[Robbie Ginepri|Robbiego Ginepri]], chociaż rywal prowadził już 7:5, 5:0; Mantilla wygrał od tego stanu kolejne trzynaście gemów i ostatecznie zwyciężył 5:7, 7:5, 6:0, ale już w kolejnym pojedynku musiał uznać wyższość Argentyńczyka [[Mariano Zabaleta|Mariano Zabalety]]. Inny pamiętny mecz w 2004 Mantilla rozegrał na kortach Rolanda Garrosa w II rundzie z Rosjaninem [[Marat Safin|Maratem Safinem]]; spotkanie było pełne zwrotów sytuacji, Hiszpan zmagał się z kurczami mięśni, trzykrotnie nie wykorzystał przewagi przełamania w decydującej piątej partii i zszedł w końcu z kortu pokonany.
Linia 16:
W 2005 kryzys formy Hiszpana pogłębiły kontuzje. Po raz pierwszy od dziesięciu lat Mantilla wypadł z czołowej setki rankingu, a po US Open w ogóle nie występował z powodu urazu ramienia. Pozostawał nieobecny na kortach także w 2006, w związku ze zdiagnozowaniem choroby nowotworowej skóry. Po rocznej terapii powrócił do tenisa w kwietniu 2007, zaliczając najpierw start w challengerze, a następnie występ w cyklu ''ATP Tour'' w Barcelonie.
Felix Mantilla ma także na koncie kartę reprezentacyjną. W Pucharze Davisa wystąpił do kwietnia 2007 tylko raz, w 1999 na otwarcie meczu z Nową Zelandią pokonując Marka Nielsena w pięciu setach;
Do kwietnia 2007 zarobki Hiszpana na korcie przekroczyły pięć milionów dolarów. Nieznaczny procent w tej sumie stanowią starty deblowe, Hiszpan w grze podwójnej udziela się rzadko, nigdy nie osiągnął nawet finału turniejowego. W sporadycznych startach partnerowali mu m.in. Rosjanin Marat Safin, Chilijczyk [[Nicolas Massu]] oraz rodacy. W sierpniu 2004 został sklasyfikowany jako 208. deblista na świecie.
Mantilla, podobnie jak większość Hiszpanów, największe sukcesy osiągnął na kortach ziemnych. Do tej nawierzchni pasuje jego styl gry, oparty na regularności z głębi kortu, wzmocniony walecznością i ambicją. Jest graczem praworęcznym, uderzenia
===Zwycięstwa turniejowe (wszystkie w grze pojedynczej)===
Linia 36:
* 1998 Dubaj, Long Island
* 2001 Estoril
* 2002
===Linki zewnętrzne===
| |||