Prasa kobieca: Różnice pomiędzy wersjami

- to grupa [[czasopismo|czasopism]] o profilu kształtowanym pod kątem potrzeb czytelniczych kobiet i ich sytuacji społecznej. W czasopismach kobiecych oprócz artykułów publicystycznych, reportaży[[reportaż]]y, felietonów[[felieton]]ów, utworów literackich, zamieszczane są rubryki poświęcone sprawom mody, gospodarstwa domowego, problematyce rodziny i wychowania dzieci itp.

Europejska prasa kobieca istnieje już dwa i pół wieku. Pierwsze nienieckie czasopismo dla kobiet wydawał pisarz i uczony J. Ch. Gottsched w latach 1726-27 pt. "Die vernűnftigen Tadlerinnen". Najstarsze francuskie pismo pt. "Journal des Dames" ukazywało się w latach 1759-79 w Paryżu[[Paryż]]u. W [[Anglia|Anglii]] J. Goodwill wydawał w [[Oxford|Oxfordzie]] miesięcznik "Lady's Magazine"(1749-53) nie mający charakteru czasopisma ściśle kobiecego. Pierwszym rosyjskim pismem kobiecym było "Modnoje jeżemiesiacznoje izdanije, ili Biblioteka dla damskodo tualeta" wydawane w Moskwie przez N. I. Nowikowa od 1789 r. W [[Ameryka|Ameryce]] od 1792 r. ukazywał się "Lady's magazine" wydawany przez W. Gibbons'a w Filadelfii. W Polsace, podobnie jak w wyżej wymienionych krajach, pierwsze czasopisma kobiece redagowane były przez meżczyzn. W latach 1818-35 ukazywało się 17 tego rodzaju czasopism. Pierwszym polskim pismem kobiecym był "Tygodnik Polski i Zagraniczny" (1818-20, od 1819 tytuł "Tygodnik Polski", a nastepnie w latach 1820-22 pt. "Wanda")

'''"Bluszcz"'''- jedno z najstarszych pism polskich, tygodnik ukazujący się od 1865 r. Od 1924 dzięki nowej spółce wydawniczej nabiera rozmachu i w ciągu kilku lat funduje kolejne czasopisma uzupełniajace ("Kobieta w Świecie i w Domu", "Dziecko i Matka", "Życie Kobiece", "Kultura Ciała", "Ja to zrobię", "Życie praktyczne" i in.) Prowadzony najpierw przez Wandę Pełczyńską, a poźniej przez Stefanię Podhorską-Okołów. Mający duże ambicje literackie i kulturalne. Pisały w nim m.in. [[Maria Dąbrowska]], [[Maria Kuncewiczowa]], [[Pola Gojawiczyńska]], [[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]], Ewa Szelburg-Zarębina. [[Bluszcz|"Bluszcz"]] nie cieszył się nazbyt wielką popularnoscią i nakład jego nie przekraczał 10 000 egz. Główną przyczyną był tu, jak można sądzić, stosunkowo wysoki poziom publicystyczny i literacki, dość wysoka cena, mały udział ogólnych informacji w zawartości czasopisma, tworzące w sumie z "Bluszczu" tygodnik elitarny. W latach kryzysu "Bluszcz" popadł w poważne kłopoty finansowe.

'''"Moja Przyjaciółka"'''- czasopismo założone w 1934 roku, wydawane przez Alfreda Ksyckiego, początkowo pod redakcją wydawcy poźniej jego żony Anny. Szesnastokolumnowe zeszyty średniego formatu drukowane były na papierze niskiej jakości, z czym związany był także słaby poziom techniczny materiału ilustracyjnego.Dopiero od miesięcy letnich 1936 roku drukowano na lepszym papierze z wielobarwną okładką. Pismo składało się z dwóch wyraźnie wyodrębnionych części. Pierwsza w objętości 6-7 [[Kolumna|kolumn]] miała charakter ilustrowanego magazynu poświęconego sprawom kobiecym i zawierała informacje, komentarze, artykuły o życiu i działalności organizacji kobiecych na świecie, sylwetki znanych opinii publicznej reprezentantek świata polityki, literatury i sztuki, odcinek powieściowy i [[nowela|nowele]]. Druga, obejmująca resztę pisma, poświęcona była poradnictwu praktycznemu z dziedziny gospodarstwa domowego, [[higiena|higieny]], wychowania dzieci i mody. Wydawana na poczatku w nakładzie 20 000 egz. w roku 1938 doszła do 100 000 egz.