Metryka Koronna: Różnice pomiędzy wersjami

Pod koniec XV wieku wyodrębniono trzecią serię ksiąg, dotyczącą głównie spraw zagranicznych - ''Libri Legationum'' (Księgi Poselstw). Tu wpisywano korespondencję [[dyplomacja|dyplomatyczną]] (również przychodzącą), [[listy uwierzytelniające]], instrukcje dla posłów wysyłanych za granicę, sprawozdania posłów, układy i traktaty międzypaństwowe. Zgodnie z dosłowną nazwą księgi zamieszczano tu również wyciągi z mów posłów sejmowych, [[instrukcje poselskie|instrukcje posłów]] otrzymywane od sejmików, postanowienia sejmowe, a także korespondencję z miastami królewskimi i dygnitarzami koronnymi.

 

 

W połowie [[XVII wiek|XVII]] wieku wyodrębniono serię ksiąg zatytułowaną ''Sigillata'' (Księga Pieczętna). Jej powstanie wiązało się z tym, że w XVII wieku dopuszczono do stosowania zasadę, że do Metryki Koronnej, podobnie jak do [[księgi grodzkie|ksiąg grodzkich]] czy ziemskich, osoby prywatne mogą wnosić do oblaty ważne dla nich dokumenty. Wpisy dotyczące spraw prywatnych (transakcje sprzedaży i zamiany dóbr, zabezpieczenia [[posag|posagów]] itp.) zdominowały wtedy ''Libri Inscriptionum''. W ''Sigillata'' zaczęto umieszczać dokumenty oficjalne, mające moc prawną (zaopatrzone pieczęcią kanclerską, większą - kanclerza lub mniejszą - podkanclerzego).