Pat Cash: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m fotografia z Commons |
m poprawa linków |
||
Linia 1:
[[Image:Pat Cash cr.jpg|right|thumb|Pat Cash]]
'''Pat Cash''' (ur. [[27 maja]] [[1965]] w [[Melbourne]]), [[tenis]]ista [[Australia|australijski]], zwycięzca [[Wielki Szlem (tenis)|wielkoszlemowego]] [[Wimbledon]]u w grze pojedynczej, zdobywca [[Puchar Davisa|Pucharu Davisa]].
Na początku [[lata 80. XX wieku|lat 80.]] zaliczał się do ścisłej światowej czołówki juniorów, wygrywając juniorskie edycje [[US Open]] i Wimbledonu w [[1982]]. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową i wygrał swój pierwszy turniej, w rodzinnym Melbourne. W krótkim czasie przebił się do czołówki również w dorosłym tenisie. W [[1983]] został najmłodszym uczestnikiem finału Pucharu Davisa w historii i przyczynił się do zdobycia trofeum przez Australię, pokonując w decydującym meczu Szweda [[Joakim Nyström|Joakima Nyströma]].
Linia 6:
W [[1984]] był półfinalistą wielkoszlemowych Wimbledonu i US Open; w Anglii uległ [[John McEnroe|Johnowi McEnroe]], w USA [[Ivan Lendl|Ivanowi Lendlowi]]. W [[1986]] ponownie sięgnął po Puchar Davisa, po raz drugi zdobywając decydujący punkt, tym razem po zwycięstwie nad Szwedem [[Mikael Pernfors|Mikaelem Pernforsem]].
Najlepszy w jego karierze okazał się sezon [[1987]]. W styczniu dotarł do finału [[Australian Open]], po raz ostatni rozgrywanego na trawiastych kortach Kooyong. Pokonał m.in. [[Paul Annacone|Paula Annacone]], [[Yannick Noah|Yannicka Noaha]] i Ivana Lendla, w decydującym meczu nie sprostał Szwedowi [[Stefan Edberg|Stefanowi Edbergowi]]. Dwa miesiące później wygrał turniej w Nancy (w finale z rodakiem [[Wally Masur]]em). Jeszcze lepszą dyspozycję wykazał latem - najpierw dotarł do półfinału turnieju w [[Londyn|londyńskim]] Queen's Clubie (zrewanżował się Edbergowi w ćwierćfinale, w kolejnej rundzie uległ [[Jimmy Connors|Connorsowi]]), a następnie odniósł swoje jedyne wielkoszlemowe zwycięstwo. W drodze po triumf wimbledoński pokonał m.in. Francuza [[Guy Forget]]a, Szweda [[Mats Wilander|Matsa Wilandera]] (nr 3 na świecie), Connorsa, a w finale lidera rankingu światowego Ivana Lendla. W dalszej części sezonu był jeszcze w finale w [[Sydney]] oraz wygrał turniej w [[Johannesburg]]u. Wystąpił także w turnieju [[Tennis Masters Cup|Masters]], odpadając na etapie rozgrywek grupowych (pokonał [[Miloslav Mečíř|Mečířa]], przegrał z Edbergiem i Wilanderem).
W styczniu [[1988]] ponownie dotarł do finału Australian Open, tym razem na kortach Flinders Park; uległ w dramatycznym, pięciosetowym finale Wilanderowi (6:8 w decydującym secie). W maju 1988 został sklasyfikowany na pozycji nr 4 na świecie. W kolejnych latach kontuzje przerwały jego karierę; występował z przerwami jeszcze do połowy [[lata 90. XX wieku|lat 90.]], ale nie powtórzył już poprzednich osiagnięć. W [[1990]] był w składzie zespołu narodowego, który przegrał w finale Pucharu Davisa z USA. W t.r. wygrał swój ostatni turniej zawodowy w grze pojedynczej w [[Hongkong]]u. Łącznie wygrał siedem turniejów, w dalszych pięciu przegrywał w finałach.
Pat Cash ma również za sobą bogatą karierę deblową. W sierpniu 1984 był klasyfikowany na pozycji nr 6 na świecie. Do jego największych sukcesów można zaliczyć dwa finały wimbledońskie. W 1984 w parze z [[Paul McNamee|Paulem McNamee]] uległ [[Peter Fleming|Peterowi Flemingowi]] i Johnowi McEnroe, rok później, tym razem z [[John Fitzgerald|Johnem Fitzgeraldem]], zrewanżował się w półfinale McEnroe i Flemingowi, ale w finale nie sprostał [[Heinz
Na sportowej emeryturze zajął się również pracą trenera. Osiadł na stałe w Londynie. Prowadził m.in. znanych graczy, [[Mark Philippoussis|Marka Philippoussisa]] i [[Greg Rusedski|Grega Rusedskiego]], udziela się również jako komentator telewizyjny. Zajmuje się ponadto grą na gitarze, co stanowiło jego hobby jeszcze w czasie kariery sportowej; występował m.in. wspólnie z zespołem [[INXS]] na koncercie podczas Australian Open w [[2003]], prowadzi także własną grupę muzyczną.
| |||