'''Swetoniusz Paulinus''' (CaiusGaius Suetonius Paulinus) - żył w [[I wiek|I w.]] [[n.e.]] Był wodzem [[Cesarstwo rzymskie|rzymskim]] za czasów [[Klaudiusz (cesarz)|Klaudiusza]] i [[Neron]]a. W [[41]] roku prowadził kampanię przeciwko [[Berberowie|Berberom]] w Mauretanii. W [[42]] roku obrany konsulem. Będąc namiestnikiem Brytanii w latach [[59]]-[[61]], powiększył jej obszar do wybrzeży [[Morze Irlandzkie|Morza Irlandzkiego]]. Próbował zdobyć [[Anglesey|wyspę Mona]], gdzie mieściło się centrum druidyzmu, lecz w dalszej likwidacji inteligenckiej kasty [[druid]]ów przeszkodził mu wybuch rebelii pod wodzą wielkiej celtyckiej królowej [[Boudicca|Boudiki]]. Mimo serii klęsk, Swetoniusz zdławił powstanie dzięki jednej bitwie rozegranej w okolicy dzisiejszego Fenny Stratford. Wkrótce po tym został odwołany przez cesarza Nerona, który obawiał się wybuchu nowego powstania spowodowanego surowością Swetoniusza w rozprawie z rebeliantami. W [[69]] roku Swetoniusz poparł [[Othon]]a w jego walce o cesarski tron. Brał jeszcze udział w (przegranej) [[bitwa pod Bedriakum|bitwie pod Bedriakum]]. Zmarł wkrótce po ułaskawieniu przez [[Witeliusz]]a.
