Wersja z 04:28, 19 mar 2008 edytuj Henryk Tannhäuser (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 30 693 edycje matko ← poprzednia edycja		Wersja z 05:05, 19 mar 2008 edytuj anuluj edycję Henryk Tannhäuser (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 30 693 edycje Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 1: [[Image:Suda.jpg\|thumb\|Karta z jednego z pierwszych druków ''Księgi'']] '''Księga Suda''', ~~czasem~~(gr. ''Biblíon Súda''), nazywana też '''Suda''' lub nawet '''Suidas''', cytowana często pod łacińskim tytułem '''Liber Suda''' - leksykon bizantyjski z X w. obejmujący ok 12.000 haseł., Okz czego ok. 900 to artykuły ~~biograficzne~~rzeczowe, w większości historyczne i literackie. Zawiera także liczne dodatki późniejsze. Najstarsze i najlepsze rękopisy przekazują tytuł "Księga Suda". Sam termin "suda" w języku greckim nic nie znaczy, a próby jego wyjasnienia nie przyniosły rozstrzygających rezultatów. Próbowano wywodzić go z łacińskich słów ''suda'' (trudź się) i ''sudes'' (obóz warowny). XII-wieczny uczony [[Eustathios z Tessaloniki]] podał natomiast imię Suidas jako imię autora księgi - wysunięto przypuszczenia, że było to zhellenizowane imię słowiańskie (wyprowadzane od słowa ''swidba'' - "jasność", "swiatło"), kwestia autorstwa dzieła i jego tytułu nie została jednak do tej pory rozwiązana. Prócz stanowiących większość treści wiadomości historycznych i literackich księga przekazuje także informacje z teologii, geografii i filozofii. Ich wartość jest jednak bardzo zróżnicowana - zalezy od źródeł, z których czerpał autor, który posłgiwał się nimi przy tym przypadkowo i bezkrytycznie. Ogółem księga cytuje 400 autorów, wiadomości z filozofii czerpie przy tym przede wszystkim z [[Diogenes Laertios\|Diogenesa Laertiosa]], a z historii głównie z [[Konstantyn Porfirogeneta\|Konstantyna Porfirogenety]]. Hasła ułożone sa uporządkowane według zasady antystocheicznej, zastosowanej po raz pierwszy w IX w. przez [[Teognostos]]a - nie według porządku alfabetu greckiego, ale według wymowy dawniej różnych, a w wymowie bizantyjskiej ujednloiconych głosek. Hasła zaczynają się więc kolejno od ''a'', ''b'', ''g'', ''d'', ''aj'' (wymawianego przez Bizantyjczyków jako "e"), e, z, ej (wymawianego "i"), ''ē'' (wymawianego "i"), ..., ''o'', ''ō'', ''p'', ''r'', ''s'', ''t'', ''oj'' (wymawianego "y") itd. Taką samą kolejność mają głoski na drugim miejscu wyrazu. Wobec niedostaku źródeł starożytnych mimo zróżnicowanej wartości przkekazywanych informacji księga stanowi bezcenne i w wielu przypadkach jedyne źródło informacji historycznych. Linia 11 ⟶ 13: ==Linki zewnętrzne== [http://www.stoa.org/sol/ Projekt internetowego wydania ''Księgi Suda'' w wydaniu Adlera i angeilskim przekładzie] ==Bibliografia== Oktawiusz Jurewicz, ''Historia literatury bizantyńskiej'', Wrocław 1984 [[kategoria:encyklopedie]]

Księga Suda: Różnice pomiędzy wersjami