Domingo de Iriarte y Nieves Ravelo: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 11:
 
 
Następnie (1785) został ministrem - plenipotentem (''Ministro plenipotenciario'') w Polsce. Od [[15 grudnia]] [[1793]] do stycznia [[1794]] był hiszpańskim posłem w [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]].<ref>''Zwycięstwo czy klęska? W 190 rocznicę powstania kościuszkowskiego'', praca zbiorowa pod redakcją Henryka Kocója, [[Katowice]] [[1984]], s. 255</ref> Później [[Manuel Godoy]] oddelegował go do prowadzenia rozmów pokojowych z Francuzami. W latach [[1791]]-[[1792]] był hiszpańskim ''[[chargé d'affaires]]'' w [[Paryż]]u. Gdy w [[1791]] roku z francuskiej stolicy wyjechał ambasador [[Carlos José Gutiérrez de los Rios, hrabia de Fernan-Nuñez]], Iriarte przejął całość spraw ambasady.
 
Od [[15 grudnia]] [[1793]] do stycznia [[1794]] był hiszpańskim posłem w [[Rzeczpospolita Obojga
 
Na początku 1794 roku ostrzegł pruskiego posła [[Buchholtza]], przed planowanym przez Francuzów powstania w Polsce i na Wegryech<ref>Henryk Kocój, ''Relacje posła pruskiego Ludwiga Buchholtza o insurekcji kościuszkowskiej'', Wydawnictwo UJ Kraków 2004, s. 116.</ref>.
 
Za zawarty na w miarę korzystnych warunkach [[pokój w Bazylei]] [[Karol IV Hiszpański]] wręczył mu order Karola III i mianował w 1795 ambasadorem w [[Paryż]]u. Iriarte nie mógł jednam tam wyjechać ponieważ jego zdrowie pogorszyło się i zmarł.