Kazimierz Tumiłowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Wincentego Tumiłowicza, weterana [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej 1920 r.]], osadnika na [[Kresy Wschodnie|Kresach]] oraz wójta gminy Nowy Świerżyn. W momencie wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był uczniem II klasy szkoły podstawowej. [[10 lutego]] [[1940]] r., deportowany przez [[sowieci|sowietówSowietów]] wraz z ojcem, matką Władysławą oraz siostrami Anną i Antoniną do Jawiengi koło Wożegdy. Więzień [[gułag|łagru]] [[Zielonoborsk]]. Poddawany rusyfikacji. Na mocy [[Układ Sikorski-Majski|układu Sikorski-Majski]] jego rodzina została zwolniona z niewoli, a rodzice podjęli pracę w domu dziecka w Daniłowce.

W [[1946]] r., rodzina Tumiłowiczów wraz z innymi pensjonariuszami domu dziecka z Daniłówki zostali wysłani do [[Zbaszyn]]ia. Po wojnie rodzina osiedliła się w [[Zielona Góra|Zielonej Górze]], gdzie od [[1950]] r., Kazimierz Tumiłowicz pracował w spółdzielczości. Od [[1965]] r., mieszkał w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie przez niemal 40 lat w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni ,którego był także prezesem. W okresie jego urzędowania powstał miedzy innymi dom handlowy Rolnik i magazyny przy ul. Kostrzyńskiej.

Współtwórca Związku Sybiraków oraz Związku Sybiraków Ziemi Gorzowskiej. Członek Zarządu Głównego Związku Sybiraków, przez trzy kadencje piastował funkcje przewodniczącego Głównej Komisji Rewizyjnej, wiceprezes Zarządu Oddziału w Gorzowie Wielkopolskim, prezes gorzowskiego Koła Związku Sybiraków.

[[Kategoria:Zmarli w 20072008]]