Polioksymetylen: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
scalenie z Delrinem |
||
Linia 35:
Nazwy handlowe: Delrin, Ertacetal, Hostaform, Iupital, Tarnoform, Ultraform.
== Własności ==
Jest typowym [[termoplast|termoplastem]]. Zakres przetwórstwa waha się w granicach 210-230°C. W temperaturze powyżej 230°C ulega gwałtownej [[depolimeryzacja|depolimeryzacji]] z wydzieleniem dużych ilości formaldehydu, co może prowadzić do eksplozji aparatury.
Posiada dużą odporność na ścieranie, wytrzymałość chemiczną oraz ma właściwości izolatora elektrycznego<ref>[http://www.designnews.pl/trendy_200612.php4?art=856 Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, DELRIN, Design News Polska - Grudzień 2006] (dostęp: 29 maja 2008)</ref>. Odznacza się także termoplastycznością, sztywnością, wytrzymałością na rozciąganie, naturalną smarownością (powierzchnia granulek pokryta jest związkiem smarującym i w związku z tym nie wymagane jest kolejne smarowanie), łatwością przetwórstwa oraz pracą w temperaturach od -50°C do +90°C (okresowo do 140°C)<ref>http://www.plastech.pl/pub/downloads/delrin-poradnik-przetworstwa-tworzywa-acetalowe-dupont.pdf Poradnik przetwórstwa wtryskowego, www.plastech.pl (dostęp: 29 maja 2008)</ref>.
Jest bezwonny i bezsmakowy<ref>http://www.ascojoucomatic.pl/images/site/upload/_pl/pdf1/v1230pl.pdf Informacja techniczna, gumy, tworzywa sztuczne i metale (dostęp: 29 maja 2008)</ref>.
== Zastosowania ==
Jest to materiał stosowany głównie do produkcji [[koło zębate|kół zębatych]], a także linii do pakowania, ma ponadto zastosowanie w pojazdach, elektronicznych urządzeniach biurowych oraz jest używany m.in. do produkcji [[plektron|kostek gitarowych]].
== Historia ==
Technologia produkcji polioksymetylenu została opracowana i opatentowana przez firmę [[DuPont]] w latach 50. XX w.
Prace nad opracowaniem twardego i odpornego na ciepło tworzywa sztucznego rozpoczęły się na początku [[1950]] r. Delrin został wytworzony ok. [[1952]] r. Przez chemików został nazwany jako "syntetyczny kamień" ([[język angielski|ang.]] ''synthetic stone''), a przez DuPont Delrin®. Firma DuPont złożyła wniosek o ochronę patentową materiału w [[1956]] r. Budowę zakładu przeznaczonego do produkcji tworzywa zakończono w [[1960]] r. w [[Parkersburg (Wirginia Zachodnia)|Parkersburg, Wirginia Zachodnia]].
==Zobacz też==
Linia 41 ⟶ 56:
*[[poli(tlenek etylenu)]]
== Źródło danych liczbowych ==
*[http://eiecomprod.shopforplastics.com/Ensinger/msds/delrin.html [[MSDS]] Delrinu]
{{Przypisy}}
==Linki zewnętrzne==
Linia 48 ⟶ 65:
*[http://www.plastem.pl/?s=2&site=161&PHPSESSID=a00eeee78e815793bd3c0ed729f51d6c POLIACETAL POM]
[[Kategoria:
[[ca:Poliacetal]]
| |||