Walter Guinness: Różnice pomiędzy wersjami

Karierę polityczną zaczął Guinness w [[1907]] r., kiedy to został wybrany do rady hrabstwa [[Londyn]]. W tym samym roku uzyskał mandat parlamentarny wygrywając wybory uzupełniające do [[Izba Gmin|Izby Gmin]] w okręgu [[Okręg wyborczy Bury St Edmunds|Bury St Edmunds]]. Po upadku rządu [[David Lloyd George|Lloyda George'a]] w [[1922]] r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Wojny. W [[1923]] r. został finansowym sekretarzem skarbu. Urząd ten utracił po objęciu władzy przez [[Partia Pracy (brytyjska)|Partię Pracy]] w styczniu [[1924]] r., ale już miesiąc później został członkiem [[Tajna Rada Wielkiej Brytanii|Tajnej Rady]]. Po powrocie konserwatystów do władzy, co nastąpiło jeszcze w [[1924]] r., Guinness powrócił na swoje poprzednie stanowisko. W latach [[1925]]-[[1929]] był członkiem gabinetu jako minister rolnictwa i rybołówstwa. W Izbie Gmin zasiadał do [[1931]] r. [[1932|Rok później]] otrzymał tytuł 1. barona Moyne i zasiadł w [[Izba Lordów|Izbie Lordów]].

 

 

[[9 czerwca]] [[1942]] r. na forum Izby Lordów Moyne wygłosił przemówienie, w którym skrytykował projekt syjonistów osiedlenia 3 milionów Żydów w Palestynie po zakończeniu [[II wojna światowa|wojny]]. W [[1944]] r. do Brytyjczyków zgłosił się węgierski Żyd, [[Joel Brand]], który przekazał im propozycję [[Adolf Eichmann|Adolfa Eichmanna]] uwolnienia 1 miliona Żydów w zamian za 10 000 ciężarówek i innych dóbr od aliantów. Moyne miał wówczas powiedzieć: ''co ja mogę zrobić z milionem Żydów?''.

|-

| width="25%" | Poprzednik<br />{{{poprzednik|[[George Lloyd, 1. baron Lloyd]]}}}

| width="25%" | Następca<br />{{{następca|[[Robert Gascoyne-Cecil, 5. markiz Salisbury|Robert Gascoyne-Cecil, wicehrabia Cranborne]]}}}

|}