Henry Clinton (1730–1795): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 6:
Gdy trwała [[wojna siedmioletnia]] (1756-1763) wyróżnił się jako [[adiutant]] księcia Ferdynanda Brunszwickiego (w latach 1760–1762). W 1772 roku otrzymał rangę generała. W latach 1772-1774 był posłem do parlamentu.
W 1775 generałowie Clinton, [[William Howe]] i [[John Burgoyne]] przybyli by swymi wojskami wzmocnić siły brytyjskie w Ameryce Płn przed spodziewaną wojną z kolonistami. Wyróżnił sie w [[bitwa pod Bunker Hill|bitwie pod Bunker Hill]] (1775), za co awansował dna drugiego najważniejszego dowódcę po gen. Howe. Z kolei za swój udział w bitwie pod Long Island (1776) został mianowany generałem-pułkownikiem (''Lieutenant General'') i został pasowany na rycerza. W 1776 Clinton bez powodzenia atakował Sullivans Island niedaleko [[Charleston]] i zdobył [[Newport]].
W latach [[1778]]-[[1782]] Clinton był naczelnym dowódca sił brytyjskich w Ameryce. Clinton brał udział w wyprawie na Nowy jork, którą prowadził [[William Howe]] w sierpniu 1776 roku. Clinton często krytykował metody walki Howe'a. W maju 1778 roku zastąpił go ostatecznie na stanowisku naczelnego dowódcy wojsk brytyjskich w Ameryce, gdy Howe przegrał pod Saratogą.
| |||