Główna Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
N |
|||
Linia 18:
W latach [[1946]] - [[1950]] Główna Komisja posiadała zagraniczną ekspozyturę, którą była [[Polska Misja Wojskowa Badania Zbrodni Niemieckich]] utworzona przy [[Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec|Sojuszniczej Radzie Kontroli Niemiec]].<ref name="Sierocinska">[http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/43/472/Magdalena_Sierocinska_8222Oddzialowa_Komisja_Scigania_Zbrodni_przeciwko_Narodowi.html Magdalena Sierocińska: ''Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Poznaniu - zarys działalności i jej zadania'']</ref>
Główna Komisja, Okręgowe Komisje oraz delegowane przez nie organy miały prawo do prowadzenia dochodzeń oraz badania świadków (w tym zakresie stosowało się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego), korzystając z uprawnień [[sądownictwo|władz sądowych]]. Czynności podjęte przez członków
Organy [[bezpieczeństwo publiczne|bezpieczeństwa publicznego]] i [[Milicja Obywatelska|milicji]] oraz [[administracja państwowa|administracji państwowej]] były obowiązane do wykonywania zleceń wydanych we właściwym zakresie przez komisje i ich organy. Wszystkie instytucje i osoby prywatne były obowiązane do przekazania Głównej Komisji lub Okręgowym Komisjom posiadanych przez nie materiałów
[[Budżet]] Głównej Komisji oraz Okręgowych Komisji wchodził jako dział odrębny do budżetu Ministerstwa Sprawiedliwości. Szczegółową organizację Głównej Komisji i Okręgowych Komisji określał statut zatwierdzony przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrami [[Minister Informacji i Propagandy|Informacji i Propagandy]], [[Minister Spraw Zagranicznych|Spraw Zagranicznych]] oraz Bezpieczeństwa Publicznego.
|