Wersja z 15:30, 21 lip 2008 edytuj Ala z (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 7391 edycji merytoryczne ← poprzednia edycja		Wersja z 15:56, 21 lip 2008 edytuj anuluj edycję Ala z (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 7391 edycji lit. następna edycja →
Linia 1: [[Grafika:DomingoSantaMariaGonzalez.jpg\|150px\|thumb\|Domingo Santa María jako prezydent Chile]] '''Domingo Santa María''' (ur. [[14 sierpnia]] [[1825]] - zm. [[18 lipca]] [[1889]]) - ~~prawnik~~[[Chilijczycy\|chilijski]] iprawnik, polityk ~~chilijski~~i pisarz, prezydent kraju w latach [[1881]] - [[1886]]. Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukonczył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w [[1862]] roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas błyskotliwą karierę w sądownictwie dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach [[1858]] - [[1876]] oraz senatorem od [[1879]] roku. W czasie [[Wojna o Pacyfik\|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuna Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayor Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[Anibal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie.[[Grafika:TumbaSantaMaría.JPG\|120px\|thumb\|left\|Grobowiec Domingo Santa María na Cmentarzu Generalnym w Santiago]] Przyjął złozoną ofertę zostając ministrem spraw zagranicznych - wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna\|Argentyny]] dzieki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej częsci [[Patagonia\|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych króre złożył rok później. W roku [[1881]] wystartował w wyborach prezydenckich które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego konca ([[1884]]). W polityce wewnetrznej wiekszość swych sił skierował przeciw [[Kościół Katolicki\|Kościołowi Katolickiemu]] doprowadzając do uchwalenia tzw. [[Ustawy laickie\|ustaw laickich]] (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły Araukanię włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiedzy Santiago a [[Concepcion]] oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemna strona jego rządów były natomiast fełszerstwa wyborcze. Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukończył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w [[1862]] roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas karierę w sądownictwie dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Deputowany w latach [[1858]]-[[1876]] oraz senator od [[1879]] roku. Odchodząc z urzedu umozliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcę przewodniczącego [[Senat (Chile)\|Senatu]]. Zmarł na atak serca 16 lipca 1889 roku. ▼ [[de:Domingo Santa María González]]▼ [[enGrafika:TumbaSantaMaría.JPG\|120px\|thumb\|left\|Grobowiec Domingo Santa María na Cmentarzu Generalnym w Santiago]] [[es:Domingo Santa María]]▼ Podczas [[Wojna o Pacyfik\|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuna Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayor Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[Anibal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie. Przyjął złożoną ofertę zostając ministrem spraw zagranicznych - wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna\|Argentyny]] dzięki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej części [[Patagonia\|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, które złożył rok później. W [[1881]] roku wystartował w wyborach prezydenckich które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego końca ([[1884]]). W polityce wewnętrznej kraju większość swych sił skierował przeciw [[Kościół Katolicki\|kościołowi katolickiemu]] doprowadzając do uchwalenia tzw. [[Ustawy laickie\|ustaw laickich]] (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły Araukanię włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiędzy Santiago a [[Concepcion]] oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemną stroną jego rządów były natomiast fałszerstwa wyborcze. Odchodząc z urzędu umożliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. ▲~~Odchodząc z urzedu umozliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy.~~ Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił ~~funkcę~~funkcję przewodniczącego [[Senat (Chile)\|Senatu]]. Zmarł na atak serca [[16 lipca]] [[1889]] roku. {{Prezydenci Chile}} {{DEFAULTSORT:Santa María, Domingo}} [[Kategoria:Prezydenci Chile]] [[Kategoria:Chilijscy prawnicy]] [[Kategoria:Urodzeni w 1825]] [[Kategoria:Zmarli w 1889]] ▲[[de:Domingo Santa María González]] [[en:Domingo Santa María]] ▲[[es:Domingo Santa María]]

Domingo Santa María: Różnice pomiędzy wersjami