Hinajana w buddyzmie tybetańskim: Różnice pomiędzy wersjami

Nauki [[Hinajana|Hinajany]] w [[Buddyzm tybetański|Buddyzmie tybetańskim]] zawarte sa w przekazie Sutr, Vinaji oraz Abhidarmy. Buddyzm tybetański jest "Buddyzmem Trzech Pojazdów", gdzie przekazy Hinajany istnieją obok przekazów Mahajany w trzech zbiorach kanonu zawartych w [[Kangjur|Kangjurze]]. Nauki Hinajany stanowią tam podstawę i rdzeń nauk [[Buddyzm|Buddyzmu]] oraz odniesienie dla nauk [[Mahajana|Mahajany]].

Przekaz Abhidharmy (zbioru [[Filozofia buddyjska|Buddyjskiej filozofii]] i psychologii) do Tybetu ma swoje pochodzenie z tzw. Wyższej Abhidharmy dotyczącej Mahajany, głównie od Asangi, oraz Niższej Abhidharmy dotyczącej Śravakajany, gdzie głównym dziełem jest "Skarbiec Abdhidarmy" zebrany przez hinduskiego mistrza Vasubandhu i komentarze Sanghabhadry, Dignagi, Sthiramati, Jinaputry. Przekazy te dotarły do Tybetu w ósmym wieku poprez Panditę Jinamitrę, Lotsałę Kawa Paltsek i innych tłumaczy. Również wielki student Naropy Pandita Mitrijnana udał się do Tybetu, gdzie nauczał Abhidarmy wielu tybetańskich scholastyków i mnichów. Powyżej wspomniany Sakja Pandita był również bardzo ważny dla przekazu Abhidharmy. "Skarbiec Abdhidarmy"jest żywą tradycją Buddyzmu Tybetańskiego po dziś dzień. <ref name="The Rime Philospophy"> "The Ri-me Philosophy of Jamgon Kongtrul the Great: A Study of the Buddhist Lineages of Tibet", RingoRingu Tulku, Shambhala, London, [[2006]], strona nr 55-58: Vinaya, Abhidharma"</ref>