Michiel de Ruyter: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m pleonazmy |
||
Linia 10:
W [[1633]] de Ruyter wyruszył w rejs do arktycznej wyspy [[Jan Mayen (wyspa)|Jan Mayen]] jako zastępca kapitana statku wraz z flotą złożoną z pięciu statków wielorybniczych. Uczestniczył ponownie w tego typu rejsach w roku [[1634]] i [[1635]]. Aż dotąd nie dowodził jeszcze żadnym statkiem. Latem [[1636]] drugi raz wziął ślub z Neeltje Engels, córką zamożnego obywatela, która dała mu czwórkę dzieci. Jedno z nich zmarło zaraz po urodzeniu, pozostałe nosiły imiona Adriaen (1637), Neeltje (1639) i Aelken (1642).
W [[1637]] de Ruyter został kapitanem prywatnego statku przeznaczonego do zwalczania tzw. ''Dunkierskich łupieżców'', którzy dawali się we znaki holenderskim statkom kupieckim. Swoje obowiązki łowcy piratów, dzięki którym zdobył swoje pierwsze doświadczenia w walce na morzu, wypełniał do [[1640]]. Po krótkim okresie, gdy pływał jako szyper kupieckiego statku "Vlissinge", skontaktowała się z nim Admiralicja Zelandii, proponując mu stanowisko kapitana okrętu
Holenderska flota, z de Ruyterem jako trzecim z kolei w komendzie, pobiła hiszpańsko-dunkierską flotę podczas akcji koło przylądka [[Przylądek Świętego Wincentego|St Vincent]] [[4 listopada]] [[1641]]. Po powrocie kupił swój własny statek "Salamander" i pomiędzy [[1642]] a [[1652]] zajmował się kursami i frachtem do [[Maroko|Maroka]] i [[Indie Zachodnie|Indii Zachodnich]], stając się zamożnym handlarzem. W tym czasie rosła jego sława wśród holenderskich kapitanów poprzez regularne uwalnianie chrześcijańskich niewolników przez wykupywanie ich za własne pieniądze.
Linia 39:
De Ruyter uratował położenie Holandii w [[III wojna angielsko-holenderska|trzeciej wojnie angielsko-holenderskiej]]. Jego strategiczne zwycięstwa nad wielkimi angielsko-francuskimi flotami w bitwie [[bitwa pod Solebay|pod Solebay]] ([[1672]]), podwójnej bitwie [[bitwa morska pod Schooneveld|pod Schooneveld]] ([[1673]]) i [[bitwa morska pod Texel|bitwie pod Kijkduin]] (1673) uniemożliwiły inwazję na wybrzeżach Holandii. Ranga Porucznika-Admirała-Generała (tlum. z ang. ''Lieutenant-Admiral-General'') stworzona została specjalnie dla niego w lutym 1673.
Ponownie podejmując walkę na Karaibach, tym razem przeciwko Francji, de Ruyter przybył na [[Martynika|Martynikę]] na pokładzie swego okrętu flagowego [[De Zeven Provinciën (1665-1694)|"Zeven Provinciën"]] [[19 lipca]] [[1674]]. Prowadził poważne siły złożone z 18 okrętów
Następnego dnia świeżo umieszczone bariery powstrzymały de Ruytera od wpłynięcia do przystani. Nie zważając na to, holenderscy żołnierze wylądowali na brzegu bez wsparcia okrętowej artylerii i ponieśli ciężke straty podczas próby dotarcia do francuskich fortyfikacji położonych się na szczycie stromych urwisk.
Po dwóch godzinach żołnierze wrócili pobici, mając 143 zabitych i 318 rannych, podczas gdy Francuzi stracili 15 ludzi. Stanęło to na zawadzie ambicji admirała, więc wykorzystując element zaskoczenia popłynął na północ do [[Dominika|Dominiki]] i [[Nevis]], jednak gdy wśród załogi jego okrętów zaczęła szerzyć się epidemia, musiał zawrócić do Europy.
| |||