Przeszczepienie szpiku kostnego: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== W zależności od zastosowanego leczenia przed przeszczepieniem (kondycjonowania) ===

* '''Przeszczepienie niemieloablacyjne''' (poprzedzone „zredukowanym” kondycjonowaniem, NST) – podana chemioterapia (lub/i radioterapia) nie niszczy komórek nowotworowych ani układu krwiotwórczego biorcy. Jej zadaniem jest jedynie spowodowanie głębokiej immunosupresji, która uniemożliwia odrzucenie przeszczepu. Za „zniszczenie” układu krwiotwórczego biorcy i resztkowej choroby nowotworowej odpowiadają limfocyty T dawcy zawarte w przeszczepianym materiale. Ta metoda może być więc stosowana jedynie w przypadku przeszczepów allogenicznych. Pacjent przechodzi przez okres „chimeryzmu częściowego”, kiedy jego układ krwiotwórczy składa się z dwóch populacji komórek – własnych i pochodzących od dawcy. Dopiero osiągnięcie etapu „chimeryzmu całkowitego”, kiedy cała hematopoeza pochodzi od komórek macierzystych dawcy, oznacza przyjęcie się przeszczepu. Dopiero wówczas rozwija się również reakcja „przeszczep przeciwko białaczce” (GvL – Graft versus Leukemia) lub „przeszczep przeciwko guzowi” (GvT – Graft versus Tumor), która polega na tym, że pochodzące od dawcy limfocyty T eliminują resztkowe komórki nowotworowe. Celem wzmocnienia tej reakcji i przyspieszenia osiągnięcia całkowitego chimeryzmu, pacjentowi po przeszczepie podaje się infuzje limfocytów dawcy (DLI – donor lymphocyte infusion).

Ze względu na mniej agresywne kondycjonowanie, przeszczepy niemieloablacyjne mogą być wykonywanie u pacjentów nieco starszych – nawet do 65-70 roku życia. Ryzyko związane z chemioterapią i radioterapią jest mniejsze, jednak ryzyko choroby „przeszczep przeciwko gospodarzowi” – takie samo, lub nawet wyższe (przy zastosowaniu DLI) niż przy tradycyjnym przeszczepie allogenicznym. Dlatego często używania nazwa „mini-alloprzeszczep” odnośnie tej metody leczenia jest błędna.