'''Soczewka magnetyczna''' - [[pole magnetyczne]] o symetrii osiowej zdolne do skupiania wiązek naładowanych [[cząstka (fizyka)|cząstek]] o jednakowej prędkości i do wytwarzania obrazów przedmiotów umieszczonych na drodze takich wiązek. Soczewki magnetyczne znajdują zastosowanie jako [[kondensator|kondensatory]], [[obiektyw fotograficzny|obiektywy]] i soczewki projekcyjne w magnetycznych [[mikroskop elektronowy|mikroskopach elektronowych]], jako końcowe soczewki ogniskujące w [[działo elektronowe|działach elektronowych]] [[lampa oscyloskopowa|lamp oscyloskopowych]] oraz do selekcji naładowanych grup cząstek o określonej prędkości w spektografach prędkości. Soczewka magnetyczna bierze swój poczatekpoczątek z doświadczenia [[Hans Busch|Hansa Buscha]] z 1926 roku, który pokazał, że pole magnetyczne cewki powoduje ogniskowanie elektronów, które poruszają się symetrycznie do osi cewki. Wychodząc z jednego punktu elektrony poruszają się w jednorodnym polu magnetycznym po liniach śrubowych. Jeśli elektrony mają jednakowe prędkości, to skupiają się znowu w jednym punkcie. Soczewki magnetyczne mają zazwyczaj postać krótkich [[solenoid|solenoidów]] współosiowych z wiązką elektronową. W celu skupienia pola magnetycznego w pobliżu osi optycznej soczewki, stosuje się solenoidy otoczone powłokami (płaszczami) pancernymi. Ogniskowa takiej soczewki jest proporcjonalna do energii kinetycznej elektronu (tzn. do napięcia przyspieszającego, a odwrotnie proporcjonalna do kwadratu natężenia prądu płynącego przez cewkę). Soczewki magnetyczne zawsze są [[soczewka skupiająca|soczewkami skupiającymi]]. Działanie ich różni się od działania [[soczewka elektrostatyczna|soczewek elektrostatycznych]] i [[soczewka|optycznych]] tym, że soczewka magnetyczna powoduje obrót obrazu przy jednoczesnym ogniskowaniu. Soczewki te podobnie jak soczewki optyczne mają wady: [[abberacjaaberracja sferyczna|abberacjęaberrację sferyczną]], [[koma|komę]], [[astygmatyzm]] i inne. Niestabilność zasilania źródeł elektronów i soczewek magnetycznych przyczynia się do powstawania pewnego rozrzutu prędkości elektronów i wywołuje pojawienie się [[abberacjaaberracja chromatyczna|abberacjiaberracji chromatycznej]]. Wszystkie te wady pogarszają zdolność rozdzielczą i jakość obrazu w układach elektronooptycznych.
