'''William Collins''', (ur. [[25 grudnia]] [[1721]] w [[Chichester]], zm. [[12 czerwca]] [[1759]] tamże.) Jest– drugimdrugi, po [[Thomas Gray|Thomasie Grayu]], ważnymważny angielskim[[Anglia|angielski]] poetą[[poeta]] tworzącymtworzący w poł.połowie [[XVIII wiekuwiek]]u. ▼
{{linki}}
▲'''William Collins''', ur. 25 grudnia 1721 w Chichester, zm. 12 czerwca 1759 tamże. Jest drugim, po Thomasie Grayu, ważnym angielskim poetą tworzącym w poł. XVIII wieku.
Urodził się w Chichester w pd.południowej Anglii. Miał dwie siostry: Anny i Elizabeth, która odziedziczyła imię po matce. Jego ojciec był kapelusznikiem. Rozpoczął naukę w szkole w Chichester, potem uczył się od [[1733 r.]] w szkole w [[Winchester]] i studiował w Queen's College (1740-1743) i Magdalene College (1741-1743) w Oxfordzie[[Oxford]]zie. Po ukończeniu szkoły przeniósł się do Londynu[[Londyn]]u (1744), by tam spróbować swoich sił jako poeta.
W wieku 17 lat opublikował swoje pierwsze dzieło ''Persian Eclogues'' (1742). Wraz z przyjacielem [[Joseph Worton|Josephem Wortonem]] opublikował w 1746 r. ''Odes on Several Descriptive and Allegoriacal Subjects'' (''Ody do kilku opisowych i alegorycznych tematów''), które nie spotkały się z pozytywnym przyjęciem,. coSpowodowało spowodowałoto, że poeta załamał się i zaczął miewać stany depresyjne. Powodem niedocenienia twórczości poety było jej niezrozumienie – jego poezja wyraźnie odstawała od ówczesnej konwencji augustiańskiej, skłaniając się w stronę romantycznej generacji [[Alexander Pope|Aleksandra Pope'a]]. Rok po śmierci swojego przyjaciela napisał upamiętniającą go [[oda|odę]] ''Ode on the Death of Thomson'' (Oda na śmierć Thompsona, 1749).
WOd pochówku swojego ojca w 1744 roku był bezrobotny i zadłużony. Poznał wtedy dradr Johnsona, który zaproponował mu przetłumaczenie poezji Arystotelesa[[Arystoteles]]a. Collins początkowo zgodził się, jednak szybko wycofał się z deklaracji. Wpływ na jego decyzję miał spadek wysokości 2 tys. franków, jaki otrzymał po śmierci wuja, co pozwoliło mu na spłatę długów i odbycie kilku podróży po [[Europa|Europie]]. Jednak stan psychiczny poety stale się pogarszał. Ataki [[Depresja (choroba)|depresji]] apogeum osiągnęły w 1750 r. w czasie podróży po [[Francja|Francji]]. Rok później stwierdzono u Collinsa [[Zaburzenie psychiczne|chorobę psychiczną]], która wraz z upływem lat coraz bardziej wyniszczała ciało i umysł poety, co w konsekwencji doprowadziło do jego śmierci. Jego ostatnim niedokończonym dziełem była ''Ode on the Popular Superstitions of the Highlands'' (1750), która została odnaleziona po wielu latach przez dradr Alexandra Carlyle'a.
Twórczość Williama Collinsa została doceniona dopiero przez następne pokolenia, które uznały go za jednego z najwybitniejszych angielskich poetów XVIII wieku. Jego najważniejszym dziełem były ''Ode to Evening'' i ''The Passions'', które zdaniem jego wielbicieli będą żyły tak długo, jak długo przetrwa język. Zmarł w wieku 38 lat i został pochowany w St. Andrew's Church w Chichester. Ostatnie lata życia poeta spędził w domu siostry w rodzinnym Chichester.
