Ikonografia: Różnice pomiędzy wersjami

W literaturze o sztuce występowała sporadycznie dopiero od drugiej połowy [[XVII wiek]]u. Ikonografia oznaczała wówczas głównie opatrzony [[biografia|biograficznymi]] wyjaśnieniami zbiór portretów wybitnych osób ze starożytności oraz współczesności. Jednocześnie, od początku [[XVI wiek]]u, łaciński termin ''icones'' określał wyobrażenia scen z życia [[Jezus Chrystus|Jezusa]] i [[święty]]ch.

Dopiero w [[XIX wiek]]u wszedł w powszechne użycie termin "ikonografia", mający 3 odrębne, jednocześnie rozwijające się działy: ikonografię portretową, sakralną i przyrodniczą. W pierwszej połowie XIX w., w związku z żywym zainteresowaniem sztuką [[średniowiecze|średniowiecza]], zaczęły ukazywać się pierwsze podręczniki ikonograficzne — nauki o tematach występujących w sztuce. W pierwszym 30-leciu [[XX wiek]]u ikonografia stała się metodą, która łącząc analizę stylu z analizą ikonograficzną, wyjaśnia [[symbol|symboliczne]] i [[alegoria|alegoryczne]] przedstawienia sztuki dawnej.

Teoretyczne podstawy takiej metodzie badawczej dał [[Erwin Panofsky|E. Panofsky]], który wyróżnił najgłębszą interpretację treściową dzieła sztuki - jest to tzw. interpretacja ikonologiczna, której celem jest wykrycie treści dzieła sztuki jako zjawiska historycznego odzwierciedlającego sytuację polityczną, społeczną, ideologiczną i artystyczną. Wg Panofskiego ikonologię należy pojmować jako ikonologię interpretującą. Jest to także nauka pomocnicza [[historia|historii]].