Końcówka fleksyjna: Różnice pomiędzy wersjami

'''Końcówka fleksyjna''' – [[morfem]] końcowy [[wyraz]]u w [[języki fleksyjne|językach fleksyjnych]], podlegający wymianie w drodze [[koniugacja|koniugacji]] lub [[deklinacja (językoznawstwo)|deklinacji]]. Określa funkcję [[Syntaktyka (językoznawstwo)|składniową]] wyrazu w [[wypowiedzenie|wypowiedzeniu]]. Końcówka fleksyjna, w odróżnieniu od luźnych [[Przyrostek|sufiksów]] w [[Aglutynacyjność|językach aglutynacyjnych]], bardzo często określa kilka [[kategoria gramatyczna|kategorii gramatycznych]] jednocześnie. Przykładowo końcówka ''-ę'' w wyrazie ''idę'' wyraża pierwszą [[osoba (językoznawstwo)|osobę]], [[liczba pojedyncza|liczbę pojedynczą]] i [[Czas (językoznawstwo)|czas]] teraźniejszy (por. [[język turecki|tur.]] ''geliyorum'', gdzie ''-iyor'' oznacza czas teraźniejszy, a ''-um'' pierwszą osobę).