Ranger 7: Różnice pomiędzy wersjami

| inne_nazwy = RA-7, RA-B, S00842

| masa_całk = 361365,87<ref>NSSDCSpace Master Catalog40 podaje 365,7362 kg.</ref>

'''Ranger 7''' – [[Stany Zjednoczone|amerykańska]] [[sonda kosmiczna]] wysłana w ramach [[program Ranger|programu Ranger]]. Statek planowo zderzył się z [[Księżyc|Księżycem]] [[31 lipca]] [[1964]] wykonując ponad 40004300 zdjęć jego powierzchni w ciągu 18 minut przed upadkiem. Były to pierwsze zdjęcia Srebrnego Globu wykonane przez amerykański statek kosmiczny.

Rakietą nośną [[Atlas Agena B]] wystrzelono sondę na tymczasową [[orbita|orbitę]] okołoziemską, na wysokości 192 km. Pół godziny po starcie drugie odpalenie członu Agena umieściło statek na trajektorii doksiężycowej. Po odłączeniu Rangera od ostatniego członu rakiety nośnej, rozłożyły się panele ogniw słonecznych, włączono system kontroli położenia i przełączono komunikację z anteny dookólnej na [[antena paraboliczna|paraboliczną]]. Drugiego dnia, 29 lipca, o 10:27 UTC, wykonano planowy manewr korekcji trajektorii. Jedynym zakłóceniem misji na tym etapie była krótkotrwała utrata namiaru na statek przez antenę stacji naziemnej na [[Przylądek Canaveral|przylądku Canaveral]].

Ranger 7 doleciał do Księżyca 31 lipca. Osiemnaście minut przed uderzeniem, kanał F zaczął się nagrzewać przez minutę w ramach przygotowań do pracy. Pierwsze zdjęcie wykonane zostało o 13:08:45 UTC, 2110 km od Księżyca. Prze kolejne 17 minut statek przesłał 4308 zdjęć. Ostatnie zdjęcie przed zderzeniem z powierzchnią Srebrnego Globu ma rozdzielczość 0,5 metra. Trajektoria była nachylona pod kątem 26,84° do równika Księżyca. Upadek sondy po 68,6 godziny lotu nastąpił między [[Mare Nubium]] a [[MareOceanus CognitumProcellarum]], w punkcie o współrzędnych selenograficznych: 10,70° S, 339,33° E. Uderzenie nastąpiło o godzinie 13:25:48,82 UTC, z prędkością 2,62 km/s. Statek pracował prawidłowo aż do ostatniej chwili.

: Ważący 173 kg system kamer składał się 6 kamer telewizyjnych typu Vidicon zdolnych do przesyłania wysokorozdzielczych zbliżeń powierzchni Księżyca podczas ostatnich minut przed zderzeniem sondy z jego powierzchnią. Wykonane zdjęcia służyły do opracowaia misji lądowników [[Program Surveyor|Surveyor]] i lotów załogowych [[Program Apollo|Apollo]]. Wszystkie kamery miały aperturę 1 cala (2,54 cm). Fotoprzewodnikiem w nich był [[siarczek antymonu]]-tlenosiarczek (ASOS). Kamery podzielone były na dwa zespoły, każdy z niezależnym zasilaniem, w celu zwiększenia niezawodności. Pierwszy (nazywany F) składał się z dwóch kamer z pełnym skanowaniem. Kamera A była kamerą szerokokątną, o polu widzenia 25° i [[ogniwskowaogniskowa|ogniskowej]] 25 mm ([[światłosiła]] f/0,95). Kamera B była wąskokątna (8,4°) i miała ogniskową o długości 76 mm (światłosiła f/25). Obraz kamer miał 11 mm² powierzchni, składał się z 1150 linii i był skanowany w 2,5 sekundy. Tyle samo trwało kasowanie obrazu, co oznacza, że zdjęcia mogły być wykonywane co 5 sekund. Drugi zespół (P) składał się z czterech kamer o skanowaniu częściowym, dwóch wąsko (pole widzenia 2,1°, ogniskowa 76 mm, światłosiła f/25) i dwóch szerokokątnych (pole widzenia 25°, ogniskowa 25 mm, światłosiła f/0,95). Obraz miał wielkość 2,8 mm², składał się z 300 linii, a jego skanowanie zajmowało 0,2 s. Pola widzenia kamer (odnakładały 2,1się doi 25°)zawierały jedno w drugim.

Szczelinowa [[migawka]] kamer wyzwalana była elektromagnetycznie. Element światłoczuły kamer był wspólny. Naprzemiennie naświetlano na nim 12 zdjećzdjęć zespołu P kamer (4 kamery) i zdjęcia zespołu F (dwie kamery).

Obraz wideo zapisywany był w dwóch postać: na magnetycznym rejestratorze taśmowym oraz kinoskopem ([[lampa katodowa]] rekonstruowana obraz, który uwieczniany był na filmie 35 mm). Kamery z pełnym skanowaniem rozpoczęły nadawanie o 13:08 UTC 31 lipca 1964, 17 minut 13 sekund przed zderzeniem. Kamery drugiego zespołu rozpoczęły pracę 4 minuty później, 13 minut 40 sekund przed zderzeniem. Ostatnie obrazy z kamer z pełnym skanowaniem wykonano 2,5 i 5 sekund przed uderzeniem, a z kamer o częściowym skanowaniu: 0,2 i 0,4 s przed uderzeniem. Ostanie obrazy noszą wyraźne rozmazania spowodowane wzajemnym ruchem statku i Księżyca.