Zbroja turniejowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m korekta nazwiska księcia urbino |
||
Linia 4:
Szczególne charakterystyczne są zbroje turniejowe do walki konno. Charakteryzowały się nietypową budową. Dążono do jak największej opływowości formy, tak by kopia się po nich ześlizgiwała. Dozbrajano również niektóre części zbroi dodając płyt uzupełniających. Wzmacniano tak głównie część lewą, szczególnie hełm, naramiennik i nałokietnicę, jako że te części przyjmowały na siebie uderzenie kopii przeciwnika. Tak zmodyfikowana zbroja nie nadawała się za dobrze do innego rodzaju walki z powodu ograniczeń ruchu.
Szeregowe [[rycerz|rycerstwo]] pojedynkowało się najczęściej w zbroi, którą zazwyczaj wkładało do boju. Zbroja (a do tego dochodziło jeszcze okrycie konia) kosztowała majątek. Ale wielcy panowie posiadali po kilka zbroi na różne okazje. I tak np. [[król]] [[Anglia|Anglii]] [[Henryk VIII Angielski|Henryk VIII]] miał ich 7, cesarz [[Maksymilian Habsburg]] 9, a
Tak więc zbroja turniejowa nie różniła się zasadniczo od bojowej, za wyjątkiem tego że w przypadku zbroi turniejowej liczyła się przede wszystkim ochrona, a nie mobilność, przez co zbroje turniejowe były czasem kilkukrotnie cięższe niż ich bojowe odpowiednik (stąd też pochodzi mit o niemożności wstania po przewróceniu w zbroi płytowej, choć w przypadku zbroi turniejowej takie przypadki się zdarzały), inna była natomiast [[kopia (broń)|kopia]], którą – zamiast typowego ostrza – wieńczył stalowy trójnik, który gwarantował, że pancerz nie zostanie przebity, a trafiony najwyżej (o co chodziło) wyleci z siodła.
| |||