Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis: Różnice pomiędzy wersjami

'''Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis''' (pol. Księga uposażeń [[Archidiecezja Wrocławska|biskupstwa wrocławskiego]]) sporządzona została za czasów [[Biskup Henryk z Wierzbna|biskupa Henryka z Wierzbna]]. Jest ona najstarszym zachowanym źródłem historycznym, w którym po raz pierwszy odnotowano istnienie wielu [[wieś|wsi]] [[Śląsk|śląskich]]. Dawniej sądzono, że "Księga..." powstała w 1305 r.. Z najnowszych badań wynika, że dokument spisano wcześniej w 1295 r., więc cezury czasowe dotyczące początków opisanych miejscowości należy przesunąć o dziesięć lat wcześniej.

Wśród historyków toczy się spór o datę powstania tego dokumentu. Część badaczy uważa, że powstał w 1305 roku. Niektórzy, że w roku 1290, a inni są skłonni przesunąć tę datę jeszcze o dziesięć lat wcześniej. Większość badaczy uważa również, iż informacje zawarte w "Liber fundationis ..." mogą dotyczyć sytuacji jeszcze wcześniejszych niż rok 1280.

"Liber fundationis ..." zawiera spis lokowanych na [[prawo magdeburskie|prawie niemieckim]] (iure theutonico ) osad należących do biskupa wrocławskiego. Wg. R. Derdzińskiego "Liber fundationis Vratislaviensis" - "powstała (...) z inicjatywy bp krakowskiego [[Jan Muskata|Jana Muskaty]], pełniącego w l. 1258 –1293 obowiązki poborcy [[świętopietrze|świętopietrza]] w [[metropolia gnieźnieńska|metropolii gnieźnieńskiej]], której podporządkowana była [[archidiecezja wrocławska|diecezja wrocławska]]. Jest to urzędowy wykaz dóbr i dochodów więc zawiera dokładne dane dotyczące zasięgu własności [[Archidiecezja Wrocławska|biskupstwa wrocławskiego]] na Śląsku, wykaz miast, wsi i osad będących własnością biskupa bądź diecezji oraz zestawienie dochodów Kościoła z należnej [[dziesięcina|dziesięciny]]. Spis miał uporządkować finanse biskupstwa, posiadającego na całym Śląsku liczne posiadłości, uzyskane dzięki przywilejom i [[darowizna|darowiznom]] panujących tu piastowskich książąt i wielmożów. Dobra te podlegały regionalnym ośrodkom administracyjnym w Nysie, Wrocławiu, Legnicy, Głogowie i Ujeździe.",. Księga ta pozwala na określenie struktury osadniczej.

"Liber fundationis episcopatus Vratislawiensis" – wydana została drukiem jako tekst źródłowy przez niemieckiego historyka i badacza dziejów Śląska Wilhema[[Wilhelm Schulte|Wilhelma Schulte]] w roku 1889). Podział Liber fundationis na cztery części odpowiada podziałowi [[archidiecezja wrocławska|diecezji wrocławskiej]] na [[archidiakonat|archidiakonaty]] (wrocławski, głogowski, legnicki i opolski).