Wesele Figara (opera): Różnice pomiędzy wersjami

Figaro i Zuzanna przygotowują się do wesela i wspólnego po nim zamieszkania (''[[Cinque... dieci... venti]]''). Figaro mierzy największy pokój w pałacu, w którym po ślubie mają zamieszkać z Zuzanną, podarowany im "wspaniałomyślnie" przez hrabiego. Zuzanna, nie tylko próbuje zwrócić uwagę narzeczonego na czepek, który sama zrobiła. Dowiadując się o podarunku ślubnym hrabiego mówi Figarowi, że intencje, jakimi kieruje się hrabia, to wcale nie dobroć czy uznanie zasług. Basilio, zaufany hrabiego już wielokrotnie w imieniu pana składał jej niedwuznaczne propozycje i dlatego Zuzanna obawia się o to, co będzie, jeśli hrabia pośle gdzieś daleko jej ukochanego sam pozostając jej bezpośrednim sąsiadem, Figaro, acz powoli, przyznaje jednak słuszność dziewczynie i postanawia dać nauczkę hrabiemu (''[[Se vuol ballare]]''). Czy to jednak będzie proste? Sprawy bowiem się komplikują. Otóż Figaro pożyczył kiedyś pewną sumkę od Marceliny, służącej, ale i matki zaginionego dziecka, doktora Bartolo, pożyczka ta zakładała ponadto, że jeśli nie będzie mógł jej spłacić, ma z Marceliną... się ożenić... Swoje porachunki z nim ma także sam Bartolo. Figaro w przeszłości przeszkodził mu w ślubie z Rozyną, dziś żoną naszego hrabiego. Obiecuje więc Marcelinie, że z zemsty znajdzie najmniejsze nawet prawne kruczki, byle tylko pogrążyć Figara (''[[La vendetta]]'' ) Tymczasem Zuzannę odwiedza paź, Cherubinek. Prosi ją o wstawiennictwo u hrabiny, ponieważ hrabia ostatnio odkrył jeden z jego romansików. Jest to młody chłopiec zakochany we wszystkich kobietach mieszkających w pałacu Almavivy (''[[Non so piu cosa son, cosa faccio]]'') i... znów wchodzi hrabia, Cherubin musi się przed nim ukryć. Tym razem hrabia osobiście próbuje zdobyć względy Zuzanny. On także się jednak za chwilę ukryje, bowiem w sprawie hrabiego przychodzi po raz kolejny także Basilio, do wesela jest coraz bliżej, a hrabia zniósł właśnie w swoich włościach [[prawo pierwszej nocy]]. Hrabia po chwili ujawnia się, odkrywa także obecność Cherubina... Ma już dość miłostek (a może rywalizacji?) młodego pazia i mianuje go oficerem wysyłając gorównocześnie do pobliskiej Sewilli. Wchodzi teraz Figaro z wieśniakami, dziękując hrabiemu za to, iż pierwszą parą korzystającą ze zniesienia niesprawiedliwego prawa są on i Zuzanna. Dowiadując się o losie Cherubina roztacza przed nim wizję trudnego żołnierskiego życia (''[[Non piu andrai, farfallone amoroso]]'').