Pojazd półgąsienicowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Idioma-bot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: et:Poolroomikveok |
drobne uzup. |
||
Linia 2:
'''Pojazd półgąsienicowy''' to [[pojazd mechaniczny]] o [[półgąsienicowy układ jezdny|półgąsienicowym układzie jezdnym]].
Pojazdy półgąsienicowe były na niewielką skalę konstruowane już podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] i w jej trakcie powstały liczne konstrukcje pojazdów półgąsienicowych, szeroko używanych w czasie wojny. Charakteryzowały się lepszymi własnościami terenowymi, niż pojazdy kołowe, oraz były prostsze i tańsze od pojazdów gąsienicowych. Z racji własności terenowych, były one używane przede wszystkim dla zastosowań militarnych - jako [[ciągnik artyleryjski|ciągniki artyleryjskie]], [[transporter opancerzony|transportery opancerzone]], [[samochód pancerny|samochody pancerne]] i ciężarówki terenowe. Po II wojnie światowej zaprzestano budowy pojazdów półgąsienicowych na rzecz pojazdów
===Historia===
Linia 10:
Po [[1917]] roku Kegresse wyjechał do Francji i odtąd udoskonalał on tam swój wynalazek, konstruując długą serię ciągników artyleryjskich i "samochodów kawaleryjskich" Citroën-Kegresse. Pierwszym francuskim projektem Kegresse był mechanizm półgąsienicowy dla samochodu osobowego [[Citroën-Kegresse B2 10CV]] z 1921 roku. Pojazd ten został rozsławiony rajdami przez Saharę w 1922/23 roku oraz przez Afrykę w 1924/25 roku ("Croisiere Noire"). Kolejna konstrukcja Citroën-Kegresse P17 / P19 została rozreklamowana odbyciem rajdu przez Azję w 1931/32 roku ("Croisiere Jaune"). Na ich bazie budowano pojazdy wojskowe, także cięższy ciągnik P14, ale były one promowane także dla zastosowań cywilnych, z innymi nadwoziami. Ostatnią i najbardziej popularną wersją francuskiego półgąsienicowego ciągnika artyleryjskiego był UNIC P107, bardziej znane były też lekkie samochody półgąsienicowe UNIC TU-1 i ciężkie ciężarówki terenowe SOMUA MCG. Na niewielką skalę rozwijano też we Francji półgąsienicowe samochody pancerne (produkowany seryjnie [[AMC P16]]).
Ciągniki Citroën-Kegresse (B2, P14, P17 i P19) używane były również od lat 20. w Polsce, opracowano też na ich bazie półgąsienicowy [[samochód pancerny wz. 28]]. W Polsce skonstruowano następnie własny półgąsienicowy ciągnik artyleryjski [[C4P]], oparty o konstrukcję samochodu ciężarowego. Był on używany w [[1939]], a w opracowaniu były także dalsze konstrukcje ([[PZInż.202]] i [[PZInż.222]]). Wkrótce po wojnie skonstruowano jeszcze prototyp ciężarówki półgąsienicowej SG-10 (na wzór niemieckiego Maultiera), lecz nie podjęto produkcji.
[[Image:SdKfz11-2.jpg|thumb|Sd.Kfz.11/2]]
Przed II wojną światową na dużą skalę rozwinięto produkcję pojazdów półgąsienicowych w Niemczech. Skonstruowano tam całą gamę ciągników artyleryjskich, o różnej wielkości: [[Sd.Kfz.2|Sd.Kfz.2 Kettenkrad]], [[Sd.Kfz.10]], [[Sd.Kfz.11|11]], [[Sd.Kfz.6|6]], [[Sd.Kfz.7|7]], [[Sd.Kfz.8|8]], [[Sd.Kfz.9|9]] i [[sWS]]. Ponadto, w napęd półgąsienicowy wyposażano
Na największą skalę produkowano półgąsienicowe wozy bojowe w [[Stany Zjednoczone|USA]]. Począwszy od 1940 roku do końca wojny zbudowano tam około 40 tysięcy transporterów opancerzonych [[Halftrack|Half-track]], w wersjach M3, M2, M5 i M9, oraz około 15 tysięcy opancerzonych pojazdów specjalnych na ich podwoziu, przede wszystkim dział samobieżnych. Wiele z tych pojazdów jest używanych do chwili obecnej w państwach [[Afryka|Afryki]] i [[Ameryka Południowa|Ameryki Południowej]].
Na niewielką skalę w półgąsienicowy układ jezdny, w czasie II wojny światowej, wyposażał również ciężarówki [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] (ZiS-42 i GAZ-60). Półgąsienicowe transportery
{{comonc|Var.
[[Kategoria:pojazdy wojskowe]]
| |||