Jedynym sposobem na wyzwolenie od nietrwałości a przede wszystkim od związanego z nią cierpienia (pali, sanskryt ''[[dukkha]]'', patrz artykuł ''[[Cztery szlachetne prawdy]]'') jest ''[[Nirwana]]'', czyli wygaśnięcie wszelkich [[Splamienia (buddyzm)|Splamieńsplamień]] (pali ''kilesa'', sanskryt ''klesia'') oraz wygaśnięcie skupisk istnienia. Jednocześnie warunkiem koniecznym dla osiągnięcia takiego wyzwolenia jest właśnie głębokie zrozumienie nietrwałości. Wagę kontemplacji nietrwałości podkreśla wiersz z Suttysutty: ''"Choć z wiernym sercem przyjmuje się schronienie w Buddzie, jego Naukach i Wspólnocie Mnichów, czy też z wiernym sercem przestrzega się moralnych zasad lub rozwija umysł pełen miłującej dobroci - o wiele bardziej przynoszącym zasługę jest kultywowanie postrzegania nietrwałości, choćby zaledwie przez jedną chwilę."''
Linia 19:
Według poglądu [[Therawada|Therawadytherawady]] jedynie Nirwana jest trwała, ponieważ jest nieuwarunkowana i nie jest formacją (nie powstała). Gdy jednak jedne szkoły buddzymu podkreślają, że błędem jest mówienie o nietrwałości w przypadku nirwany, niektóre szkoły z nie godzą się nawet z takim twierdzeniem, jakoby Nirwana była jakiegoś rodzaju ostateczną, niepodlegającą zmianom wiecznością.
