Herb Świdnicy: Różnice pomiędzy wersjami

<div style="width: 250px; float: right; clear: right">{{Świdnica}}</div>

Czteropolowy herb Świdnicy został ustalony przez Radę Miejską w dniu 28 stycznia 1999 r. (uchwała Rady Miejskiej nr V/37/99). Na tarczy podzielonej na cztery równe pola, w czarnych polach - pierwszym i trzecim - znajduje się złota korona, w drugim polu srebrnym czerwony [[gryf (mitologia)|gryf]], a w czwartym srebrnym polu czarny [[dzik]]. Symbolika tego herbu nawiązuje do czasów najdawniejszych i ma wyraźne przesłanie. Gryf znajdujący sie na tarczy herbowej w srebrnym polu symbolizuje dzielność rycerską. Dzik jest znakiem odwagi i męskości, natomiast korona jest symbolem władzy i zwycięstwa. Herb ten, który był najdłużej używany w historii miasta nawiązuje do starego herbu księstwa świdnickiego. Został on nadany miastu Świdnica w [[1452]] roku przez króla czeskiego Władysława Pogrobowca. Równocześnie w 1452 r. rada miejska nakazała wykonać pieczęć z nowym herbem która miała być stosowana na wszystkich ważnych dokumentach miejskich. W roku [[1501]] pieczęć uległa modyfikacji. Pieczęć odtwarzała herb w strukturze heraldycznej tzn. tarcza w krzyż prosty dzielona na cztery pola z wyobrażeniami dawnych motywów: gryfa w polu II, dzika w polu III oraz królewskiej korony w dwóch pozostałych polach. Taki herb, obowiązywał do [[1966]] roku kiedy to Uchwałą Nr IX/38/66 Miejskiej Rady Narodowej w Świdnicy z dnia [[19 kwietnia]] 1966 roku wprowadzono nowy herb miasta. Złamał on tradycję historyczną herbu, gdyż przedstawiał jedynie czerwonego [[gryf (mitologia)|gryf]]a umieszczonego na polu srebrnym lub białym. Herb w tej postaci używany był aż do roku [[1999]]. W tym roku uchwałą Rady Miasta powrócono do pierwotnego, historycznego herbu miasta.

 

[[Kategoria:Świdnica]]