Gustav Noske: Różnice pomiędzy wersjami

Najbardziej wsławił się poprzez stłumienie powstania komunistów i lewicowych socjaldemokratów w styczniu 1919 roku. W tym celu zalegalizował i posłużył się skrajnie prawicowymi organizacjami paramilitarnymi [[Freikorps|Freikorpsów]]. W dniach 10-17 stycznia 1919 Freikorpsy wraz żołnierzami [[Reichswehra|Reichswehry]] pod dowództwem generała [[Walther von Lüttwitz|von Lüttwitza]] stłumiły tzw. [[Związek Spartakusa|powstanie komunistyczne w Berlinie]], którego przywódcy - [[Róża Luksemburg|Róża Luksemburg]] i [[Karl Liebknecht]] - zostali po aresztowaniu przez pruską policję przekazani żołnierzom Freikorpsów. Oboje zostali następnie zamordowani przez oficerówżołnierzy Freikorpsów, którzy nie ponieśli z tego tytułu żadnej odpowiedzialności.<ref>Ciało Róży Luksemburg po zamordowaniu wrzucono do [[Hawela|Kanału Haweli]].</ref> Już ze względu na ten fakt Noske jest postacią kontrowersyjną. Był jednym z nielicznych przedstawicieli [[SPD]] gotowych na współpracę z konserwatywną, monarchistyczną kadrą oficerską, pozostawiając jej kontrolę nad armią. Był jednak zaskoczony, gdy w konsekwencji swej polityki, po rozmowie z gen. [[Hans von Seeckt|Hansem von Seecktem]] w czasie tzw. [[Pucz Kappa-Lüttwitza|puczu Kappa-Lüttwitza]] (skierowanego z kolei przez Freikorpsy i część Reichswehry przeciw rządowi Rzeszy) w marcu 1920 uświadomił sobie, że Reichswehra wykonuje rozkazy swego dowództwa, a nie rządu [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]] i uważa się za siłę [[autonomia|autonomiczną]] w państwie.<ref>Hans von Seeckt bezceremonialnie oświadczył Noskemu: "jeden garnizon nie będzie strzelał do innego garnizonu"- odmawiając wykonania rozkazu ministra obrony skierowania wojsk przeciw zamachowcom.</ref>