Śmierć (personifikacja): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Ujednoznacznienie linku z Tanatos na Tanatos (mitologia) przy pomocy Popups, WP:SK |
|||
Linia 1:
[[
'''Śmierć (personifikacja)''' – nadanie biologicznemu zjawisku [[Śmierć|śmierci]] cech ludzkich, nierzadko również [[Antropomorfizm|antropomorficznej]] postaci. Śmierć jako pojęcie abstrakcyjne była personifikowana przez twórców wielu epok.
Najpopularniejsze, a mające swe źródło w [[średniowiecze|średniowieczu]], wyobrażenia śmierci:
* zakapturzona postać [[kobieta|kobieca]] ([[słowo]] ''śmierć'' w języku polskim jest [[rzeczownik]]iem rodzaju żeńskiego) lub [[mężczyzna|męska]] (m.in. w kulturze anglosaskiej)
* '''kostucha'''
W starożytnej Grecji miała postać przystojnego [[Tanatos (mitologia)|Tanatosa]]
W średniowieczu przedstawiana była jako gnijący trup, mumia lub suchy szkielet. Przeważnie była kobietą, ale w Niemczech występowały męskie personifikacje śmierci (po niemiecku ''der Tod''
Śmierć występowała w toposach takich jak [[Czarna śmierć|Zaraza-Dżuma]], [[Legenda o trzech żywych i trzech umarłych]] i [[Triumf śmierci]], [[Taniec śmierci]]. W literaturze częsty był motyw rozmowy ze śmiercią, obecny w utworze [[Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią]].
Linia 16:
W Baroku powrócono do przedstawień makabrycznych, opartych na wzorcach średniowiecznych.
W epoce Młodej Polski powstawały liczne przedstawienia makabryczne, jak na obrazach [[James Ensor|Jamesa Ensora]] (np. ''A fight over a smoked herring''
Śmierć stała się też celem żartów, np słynnej grupy [[Monty Python]] lub [[Terry Pratchett|Terry'ego Pratchetta]].
Linia 26:
* podczas Sądu Ostatecznego będzie prowadziła grzeszników do piekła, po czym zniknie.
* jest tylko siłą roboczą bo decyzje o śmierci podejmuje Bóg
* jest postacią odrażającą a mimo to niektórzy chcą, a wręcz pragną się z nią spotkać
* jest to jeden z pseudonimów Iwony Kostrzewskiej{{fakt}}
| |||