Edward Stafford: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1855]] został członkiem parlamentu kolonii, a rok później jej premierem, po tym jak wcześniejsze administracje [[Henry Sewell|Henry'ego Sewella]] i [[William Fox|Williama FoxaFoksa]] przetrwały zaledwie po 13 dni. Priorytetami jego ekipy stało się jasne określenie podziału kompetencji między władzami lokalnymi a centralnymi oraz zwiększenie stopnia niezależności władz autonomicznych od reprezentującego Londyn gubernatora. M.in. zapowiedział gubernatorowi, iż rząd nie będzie ponosił żadnych kosztów operacji, o których gubernator zadecyduje bez wcześniejszej zgody parlamentu. Okres jego urzędowania przypadł na czas trwania [[wojny maoryskie|wojen maoryskich]]. Stafford zajmował w tej sprawie dość łagodne wobec Maorysów stanowisko, co rodziło konflikty z wieloma innymi politykami. Był to główny powód przegłosowania przez parlament [[wotum nieufności]] wobec niego w [[1861]], co zmusiło go do oddania władzy.

W [[1872]] Stafford po raz ostatni odzyskał władzę, po tym jak trzeci rząd FoxaFoksa upadł w wyniku rywalizacji między premierem a ministrem finansów [[Julius Vogel|Juliusem Vogelem]]. Jego ekipa miała jednak bardzo nikłą przewagę w parlamencie i dość szybko przegrała głosowanie nad wotum nieufności. Stafford próbował salwować się przedterminowymi wyborami, jednak gubernator odmówił ich rozpisania, wobec czego musiał zrezygnować ze stanowiska.