Kyŏnghŏ Sŏng’u: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 84:
Wychował pięciu wybitnych mistrzów sǒn: Yongsonga ([[1864]]–[[1940]]), Hanama ([[1876]]–[[1951]]), Hyewǒla ([[1861]]–[[1937]]), [[Suwǒl]]a ([[1855]]–[[1928]]) i Mangonga Wǒlmyǒna ([[1872]]–[[1946]]). Ostatnia trójka zyskała sobie miano ''Trzech księżyców Kyǒnghǒ'' (''wǒl'' oznacza księżyc).
 
Był koreańskim mistrzem sǒn, a więc propagował typową i wręcz ortodoksyjną w koreańskim sǒnie praktykę kunganowąkonganową hwadu. Jednak śladem najwybitniejszych mistrzǒw koreańskich - [[Chinul]]a, [[T'aego Poŭ]], [[Sosan Taesa|Sosana Taesy]] i innych, nie ograniczał praktyki tylko do siedzenia w medytacji i introspekcji kunganukonganu. Wykazywał bardzo silne tendencje do zjednoczenia szkoły sǒn ze szkołami doktrynalnymi. Dlatego śpiewanie sutr, recytowanie mantr traktował na równi z medytacją.
 
Poza tym, że wygłaszał mowy Dharmy, przeprowadzał także rozmowy z ludźmi i odpowiadał na wszelkie pytania.