Sigebert III: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ort., int. |
m lit. |
||
Linia 1:
'''Sigebert III''' (ur. ok. 630, zm. ok. 656–660) – [[król]] [[Austrazja|Austrazji]] od 634 do śmierci (prawdopodobnie 1 lutego 656 bądź w 660). Jego ojcem był [[Dagobert I|Dagoberta I]].
W chwili śmierci Dagoberta [[Austrazja]] przypadła
Na próżno próbował włączyć Turyngię do swego królestwa, został pokonany przez księcia [[Radulf]]a w 640. Choć miał tylko dziesięć lat, już dowodził wojskiem. [[Kronika Fredegara]] mówi, że król płakał, gdy spadł z konia. Z tego możemy przypuszczać, że część odpowiedzialności za upadek dynastii Merowingów ponosi młody wiek królów w chwili wstąpienia na tron i, co za tym idzie, konieczność regencji lub rządów majordoma. Zarówno Sigebert jak i jego młodszy brat [[Chlodwig II]], który rządził w Neustrii, byli małymi dziećmi, które nie mogły walczyć na polu bitwy i których regenci mieli własne ambitne plany.
To za jego panowania [[majordom]] pałacu królewskiego w Austrazji stał się najważniejszą osobą w państwie Franków. Rządcy Grimoaldowi, synowi Pepina I, udało się przekonać króla, aby ten adoptował jego syna [[Childebert]]a. Kiedy wreszcie Sigebertowi urodził się syn (przyszły [[Dagobert II]]), [[Grimoald]] poczuł się zagrożony, więc w chwili śmierci Sigebert zesłał młodego Dagoberta do Irlandii. Zwłoki
Choć nie miał sukcesów jako [[król]], ufundował wiele klasztorów, szpitali i kościołów i dobrze zapisał się w pamięci [[Nancy]]. Jest uważany za świętego przez [[Kościół rzymskokatolicki]] i ogłoszono go patronem [[Nancy]].
== Bibliografia ==
| |||