'''Sobór w Pizie''' - [[sobór powszechny]] [[biskup|biskupów]]ów [[chrześcijaństwo|chrześcijańskich]] zwołany przez 23 kardynałów obu [[obediencja|obediencji]] w [[1409]] r. w celu przywrócenia jedności chrześcijaństwa i zakończenia ponad 30. letniego okresu [[Wielka Schizma Zachodnia|Wielkiej Schizmy]]. Nie został zwołany przez [[papież]]a, i dlatego nie jest uznawany przez [[Kościół katolicki]].
Wcześniejsze próby rozwiązania sporu między papieżem [[Papież Grzegorz XII|Grzegorzem XII]] a [[Antypapież|antypapieżemantypapież]]em [[Antypapież Benedykt XIII|Benedyktem XIII]] na drodze jednoczesnej rezygnacji obu z nich albo zawarcia jakiegoś kompromisu, nie doszły do skutku. Do Pizy zjechało ponad 300 biskupów i opatów, przedstawiciele 100 kapituł katedralnych i 13 uniwersytetów. Sobór wytoczył proces obu papieżom, uznał ich za niegodnych [[tiara|tiary]], za wrogów jedności kościelnej i zdetronizował jako [[herezja|heretyków]]. [[26 czerwca]] 1409 r. nowym papieżem wybrany został [[kardynał (godność)|kardynał]] Piotr Philargi jako [[Antypapież Aleksander V|Aleksander V]]. Wkrótce okazało się, że sobór w Pizie nie tylko nie zdołał przywrócić jedności w Kościele, ale przyczynił się do pogłębienia schizmy. Okazało się bowiem, że żaden z odwołanych papieży nie zrezygnował ze swoich uprawnień, a do walki o władzę papieską dołączył trzeci papież. Dopiero na [[Sobór w Konstancji|soborze w Konstancji]] ([[1414]]-[[1418]]) miano przezwyciężyć schizmę.
