Julius Arigi: Różnice pomiędzy wersjami

Pod koniec stycznia, Arigi dopuścił się rękoczynów w stosunku do lekarza szpitala wojskowego, który nie chciał się zająć poważnie ranionym [[Josef Kiss|Josefem Kissem]], gdyż nie był on oficerem. W konsekwencji, Arigi został "karnie" przeniesiony z powrotem na front na Bałkanach, do eskadry Flik 6, następnie Flik 1J. Eskadry te latały na nowych austriackich myśliwcach [[Aviatik D.I]], które jednak jak się okazało były niedopracowane konstrukcyjnie i ulegające awariom (na Aviatiku D.I poniósł śmierć [[Frank Linke-Crawford]]). Niemniej jednak, od kwietnia do sierpnia [[1918]] Arigi odniósł dalsze 7 zwycięstw, ostatnie 23 sierpnia nad brytyjskim bombowcem [[DH-4]]. Z ilością 32 zwycięstw powietrznych, Arigi był drugim co do skuteczności asem lotnictwa austro-węgierskiego (po [[Godwin Brumowski|Godwinie Brumowskim]]). Był przy tym chyba najpopularniejszym lotnikiem austro-węgierskim, także na dworze cesarskim i najczęściej odznaczonym: zdobył 4 złote [[Medal za Odwagę (Austro-Węgry)|Medale za Odwagę]], 4 srebrne I klasy oraz dalsze srebrne II klasy i brązowe (jedynie [[Kurt Gruber]] został oprócz niego odznaczony 4 medalami złotymi). Mimo to nie był awansowany na oficera, nosząc pod koniec wojny stopień podoficerski Offiziersstellvertreter (podobnie jak Kiss).