Stanisław Lanckoroński (starosta małogoski): Różnice pomiędzy wersjami

*[[1639]] – zaorał 44 zagony plebańskie położone po lewej stronie drogi prowadzącej z [[Małogoszcz]]a do [[Kozłów (województwo świętokrzyskie)|Kozłowa]]. i poleciłPolecił swym poddanym rozkopać w ośmiu miejscach drogę i zaorać ją. Obszar ten zagrodził żerdziami i zasiał na nim [[żyto]]<ref>tereny te wchodziły pierwotnie w skład starostwa, a dostały się w ręce proboszczów małogoskich w drodze nadań, zdaniem starosty nieprawnych</ref>. Sprawa znalazła się przed [[Sąd grodzki|sądem grodzkim]] w [[Chęciny|Chęcinach]]. Proboszcz małogoski nie odzyskał już zajętych przez starostę zagonów. Starosta Stanisław Lanckoroński zamierzał też zlikwidować istniejący podział MałogoszczyMałogoszcza<ref>W roku [[1342]] król [[Kazimierz III Wielki|Kazimierz Wielki]], wynagradzając usługi oddane [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]] przez plebana małogoskiego [[Jan z Buska|Jana z Buska]], ofiarował mu południowo-zachodnią część MałogoszczyMałogoszcza rozciągającą się pomiędzy drogą [[Lasochów|lasochowską]] a [[Kozłów (województwo świętokrzyskie)|kozłowską]]; od chwili tego nadania proboszczowie małogoscy byli współgospodarzami miasta</ref>. Egzekwował nawet wbrew woli proboszcza czynsze od mieszczan, których domy stały na terenie kościelnym<ref>w części plebańskiej miasta z poparciem [[Samuel Lanckoroński|Samuela Lanckorońskiego]] mieszczanie pobudowali w latach 1624-1638 aż 18 domów</ref>. Tak jak jego ojciec był zainteresowany rozwojem i bogaceniem się miasta, bowiem dzięki większej liczbie mieszkańców, a szczególnie rzemieślników, wzrastały też dochody starostwa.