OUN-M: Różnice pomiędzy wersjami

'''OUN-M''' (Melnykowcy) - nazwa frakcji (później niezależnej organizacji) [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów]], powstałej ostatecznie w lipcu [[1940]] w [[Kraków|Krakowie]]. Nazwa pochodzi od nazwiska przywódcy [[Andrij Melnyk|Andrija Melnyka]].

 

We wrześniu 1939 r. tzw. Krajowy Prowyd (Zarząd Krajowy) OUN pod kierownictwem [[Lew Rebet|Lwa Rebeta]] odmówił jednak kategorycznie wykonania polecenia zarządu zagranicznego OUN (pod kierownictwem Andrija Melnyka) wszczęcia powstania antypolskiego, jako dywersji na rzecz Niemiec.

 

 

Bandera po krótkim pobycie w [[Rzym|Rzymie]] przybył do [[Kraków|Krakowa]]. Doprowadził do zwołania w dniach 9 i [[10 lutego]] [[1940]] roku krajowej konferencji OUN, gdzie zażądano ustąpienia ze stanowiska Melnyka. Kiedy to nie nastąpiło, banderowcy zwołali w Krakowie osobny II Wielki Kongres OUN, co doprowadziło w lipcu 1940 do rozłamu na dwie frakcje:

 

Zwolennicy Melnyka stali na dotychczasowych pozycjach ideologicznych, zaś pod względem politycznym zamierzali pozostawać lojalnymi sojusznikami Trzeciej Rzeszy.

 

OUN oficjalnie współpracowała z [[III Rzesza|III Rzeszą]] od [[1939]], czego dowodem było powstanie jednostek wojskowych - takich jak [[Legion Ukraiński]], a później batalionów: "[[Batalion "Nachtigall"|Nachtigall]]" i "[[Batalion "Roland"|Roland]]", w ramach przygotowań Niemiec do wojny z ZSRR w roku 1941 .

 

W [[1941]] zorganizowali "[[grupy pochodne OUN]]", mające na celu przejmowanie władzy na terenach opanowanych przez armię niemiecką.

 

W lutym 1942 melnykowcy pomagali w utworzeniu [[Ukraińska Policja Pomocnicza|Ukraińskiej Policji Pomocniczej]], która podlegała im ideologicznie i organizacyjnie.

{{Main|Ukraińska Policja Pomocnicza}}

 

Oddziały zbrojne OUN-M zaczęto formować w marcu 1943, a na naradzie aktywu w maju 1943 w [[Ławra Poczajowska|Ławrze Poczajowskiej]] uchwalono powołanie „Wojskowych Oddziałów". Utworzono tzw. "bazy", tj. jedną w postaci dwóch sotni w powiecie krzemienieckim (M. Danyluka ''Błakytnego'' i M. Nedzwećkiego ''Chrona''), drugą w powiecie włodzimierskim (jedna sotnia O. Biłego ''Arijca'')), i trzecią o charakterze rajdowym (''Wołyncia'').

 

Oprócz tego w [[Bieszczady|Bieszczadach]] w [[1944]] utworzono [[oddział im. hetmana Pawła Połubotka]].

 

W 1943 działacze OUN-M zaangażowali się również w tworzenie [[14 Dywizja Grenadierów SS (1 ukraińska)|14 Dywizji Grenadierów SS]]. W kwietniu 1943 utworzono z 2 Niemców i 12 Ukraińców Zarząd Wojskowy (Wijskowa Uprawa). Na czele WU stanął płk [[Alfred Bisanz]], a w jego skład wchodzili między innymi gen. [[Wiktor Kurmanowycz]], o. [[Wasyl Łaba]] i [[Mychajło Chronowjat]].

 

W dniu [[28 kwietnia]] [[1943]] we [[Lwów|Lwowie]] odbyły się uroczystości inauguracyjne powstania dywizji. Stronę ukraińską reprezentował [[Włodzimierz Kubijowicz]]. Uroczystości odbyły się w katedrze św. Jura, odprawiono nabożeństwo, które celebrował ksiądz biskup [[Josyf Slipyj]], a kazanie wygłosił ksiądz mitrat Wasyl Łaba.

 

Główne promelnykowskie organizacje na emigracji to:

 

Od [[1990]] OUN-M działa na Ukrainie. W maju [[1993]] w Irpeniu pod Kijowem odbył się XII zjazd organizacji. Na przewodniczącego wybrano ponownie [[Mykoła Pławiuk|Mykołę Pławiuka]], Radzie OUN przewodzić zaczął prof. K. Towstiuk, Radzie Seniorów – prof. [[Jurij Bojko]].

 

 

 

{{Prowydnycy OUN}}