Mion: Różnice pomiędzy wersjami

'''Miony''' to nietrwałe [[Cząstka elementarna|cząstki elementarne]] należące do kategorii [[lepton]]ów. Występują w dwóch stanach ładunkowych (będących wzajemnie [[antymateria|antycząstkami]]) μ⁺ i μ^–. Masa mionu wynosi 105,66 [[elektronowolt|MeV]]/c², gdzie ''c'' - [[prędkość światła]] w próżni, okres połowicznego zaniku jest równy 1,5 mikrosekundy (średni czas życia τ=2,2×10^–6 s). Rozpadają się najczęściej na [[elektron]], anty[[Neutrino|neutrino elektronowe]] oraz [[Neutrino|neutrino mionowe]] (µ⁺ odpowiednio na [[pozyton]], neutrino elektronowe i antyneutrino mionowe). Należą do drugiej generacji cząstek elementarnych i wykazują pokrewieństwo z [[elektron]]em, tzn. posiadają takie same własności co elektron, z wyjątkiem około 207 razy większej masy.

 

Fakt obserwacji na powierzchni ziemi silnego strumienia mionów, wytworzonych w górnych warstwach atmosfery, jest często cytowany jako dowód na istnienie przewidzianego przez [[Szczególna teoria względności|szczególną teorię względności]] zjawiska [[Dylatacja czasu|dylatacji czasu]]. Bez dylatacji mion poruszający się z prędkością bliską [[Prędkość światła|prędkości światła]] powinien rozpadać się średnio po przebyciu drogi około 660 m. Tymczasem na Ziemi obserwujemy miony wyprodukowane na wysokości kilkudziesięciu kilometrów nad jej powierzchnią. Wynika to z relatywistycznego wydłużenia czasu życia szybko poruszającej się cząstki.

 

W laboratoriach miony produkowane są najczęściej w podobny sposób, tzn. w rozpadach pionów wyprodukowanych w zderzeniach wiązki protonów z [[akcelerator cząstek|akceleratora]] ze stałą tarczą. Energie procesów zachodzących podczas rozpadu [[izotop]]ów promieniotwórczych, czy w [[reaktor jądrowy|reaktorach jądrowych]] są zbyt niskie, by umożliwić ich produkcję.

 

 

Mion został odkryty przez [[Carl David Anderson|C.D. Andersona]] w roku [[1937]] jako składnik wtórnego [[Promieniowanie kosmiczne|promieniowania kosmicznego]]. Początkowo został zakwalifikowany do [[mezon]]ów, ze względu na swą masę, pośrednią pomiędzy masą elektronu a protonu. W miarę rozwoju nauki i zrozumienia budowy i oddziaływań cząstek elementarnych, nazwa ''mezon'' została zarezerwowana dla [[hadron]]ów o spinie całkowitym, a dawną nazwę ''mezon µ'' zastąpiła współczesna nazwa ''mion''.

 

== Zobacz też ==