Kościół katolicki obrządku syryjskiego: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Popups: Ujednoznacznienie linku z Dwunastu Apostołów na Apostoł |
m poprawa linków |
||
Linia 1:
'''Kościół katolicki obrządku syryjskiego''' (''zwany też katolickim Kościołem jakobickim'') - odłam [[Kościół jakobicki|Kościoła jakobickiego]], utrzymujący unię z [[Kościół rzymskokatolicki|Kościołem rzymskokatolickim]].
Kościół jakobicki powstał w VI wieku w Syrii, głównie za sprawą biskupa [[Şanlıurfa|Edessy]] [[Jakub Baradeusz|Jakuba Baradeusza]] (aram. ''burd'ono'' - "w łachmanach", od jego imienia pochodzi potoczna nazwa Kościoła) i za poparciem cesarzowej [[Cesarstwo bizantyjskie|bizantyjskiej]] Teodory. Wędrując po Syrii w przebraniu żebraka Jakub Baradeusz własnym wysiłkiem stworzył organizację kościoła, konsekrując 27 biskupów i setki księży. Organizacja ta pozwoliła jakobitom przetrwać prześladowania ze strony władz bizantyjskich w VI i w VII wieku, najazd [[wyprawy krzyżowe|krzyżowców]] w XI wieku, masakrę dokonaną przez [[Timur|Tamerlana]] około [[1400]], ucisk [[Imperium
Próby unii z Rzymem podejmowano w Kościele jakobickim od XVII wieku. Na początku XVIII wieku biskup Aleppo wraz z grupą wiernych nawiązał unię z Rzymem. Od tego czasu istnieje unicki katolicki Kościół jakobicki, którego patriarcha rezyduje w Bejrucie. Kościół jakobicki uważa się za jedynego prawowitego spadkobiercę Kościoła antiocheńskiego. Oficjalnie nazywa się syryjskim Kościołem ortodoksyjnym (co akurat w tym przypadku nie znaczy "prawosławnym"). Nie używa nazwy "jakobicki", ponieważ została ona nadana przez bizantyjskich przeciwników tego Kościoła i sugeruje, że nie jest to Kościół założony przez [[Apostoł|Apostołów]]. Zaprzecza także, jakoby jego nauka była monofizycka, wskazując na większe skomplikowanie chrystologii tego Kościoła, odmienne od radykalnego monofizytyzmu w wersji [[Eutyches]]a.
|