Mechanika gruntów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m usunięcie linków |
drobne redakcyjne |
||
Linia 4:
Klasyczna mechanika gruntów stosuje ten sam model, który został zastosowany w 1776 roku przez [[Coulomb|C. A. Coulomba]], choć znany był on już wcześniej. Model ten został zastosowany do analizy pasywnego i aktywnego nacisku gruntu na ściany oporowe. [[Osady|osad]] pozostaje sztywny, nienaruszony do momentu, gdy wzdłuż pewnej płaszczyzny siły [[ścinanie|ścinania]] przekroczą panujące tam siły [[spoistość (geologia)|spoistości]] ('''''c''''') i [[tarcie wewnętrzne|tarcia wewnętrznego]] ('''''Φ'''''). W 1948 roku zostało wprowadzone przez [[Karl von Terzaghi|Karla Terzaghi'ego]] pojęcie [[naprężenie|naprężenia]] efektywnego ('''''σ'''''' ), której jest jednym z najważniejszych jego wkładów w mechanikę gruntów.<br />
Grunt jest traktowany jako mechanicznie [[homogenizacja|homogeniczna]] mieszanka trzech [[Faza termodynamiczna|faz]]:
# [[ciało stałe|stałej]] (reprezentującej [[szkielet gruntowy|szkielet ziarnowy]]) oraz wypełniających [[porowatość skały|pory]]
# [[ciecz|ciekłej]]
# [[gaz]]owej.
Oddziaływania pomiędzy poszczególnymi fazami są tu bardziej złożone niż w przypadku jednorodnych materiałów. Wyniki obliczeń własności tych materiałów służą projektowaniu posadowień, nasypów, wykopów i innym projektom inżynieryjnym.
Niektóre z podstawowych teorii mechaniki gruntu to klasyfikacja gruntów, [[wytrzymałość na ścinanie]], [[Konsolidacja (mechanika gruntów)|konsolidacja]] gruntu, [[naprężenie efektywne|naprężenia efektywne]] i [[naprężenie całkowite|całkowite]], [[nośność gruntu]], [[stateczność zboczy]] i [[Przepuszczalność hydrauliczna|wodoprzepuszczalność]]. [[Fundament]]y, [[nasyp (budowla)|nasyp]]y, [[ściana oporowa|ściany oporowe]], [[robota geologiczna|roboty]] ziemne i podziemne wszystkie są projektowane zgodnie z teoriami mechaniki gruntów.
== Podstawowe zagadnienia mechaniki gruntów ==
Linia 23:
Większość problemów w geotechnice np. [[nośność]] płytkich i głębokich posadowień, stateczność skarp, projektowanie ścian oporowych, upłynnienie gruntu itd., jest związanych z wytrzymałością gruntu na ścinanie. Wartości wytrzymałości na ścinanie są wykorzystywane dla rozwiązywania tych problemów inżynierskich przez metody analityczne i numeryczne.
[[Wytrzymałość materiałów|Wytrzymałość]] na ścinanie w gruntach jest efektem oporu na przesuwanie na kontaktach pomiędzy cząsteczkami wynikającego z zazębiania się i wzajemnego blokowania cząsteczek, fizycznych wiązań (takich jak oddziaływanie sił atomowych, co następuje gdy atomy na powierzchniach cząsteczek dzielą wspólne elektrony) czy [[wiązanie chemiczne|wiązań chemicznych]] (to znaczy cementacji, co może następować w wyniku [[krystalizacja|krystalizacji]] [[minerał|minerałów]] np. [[węglan wapnia|węglanu wapnia]]).
=== Badania laboratoryjne ===
| |||