Georges Vanier: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Odznaczeni Military Cross" |
+ref |
||
Linia 20:
'''Georges Vanier''' (ur. [[23 kwietnia]] [[1888]] w [[Montreal]]u - zm. [[5 marca]] [[1967]] w [[Ottawa|Ottawie]]) - [[Kanada|kanadyjski]] wojskowy, prawnik i dyplomata, w latach [[1959]] - [[1967]] [[gubernator generalny Kanady]]. Był pierwszym [[język francuski|francuskojęzycznym]] Kanadyjczykiem na tym stanowisku.
Ukończył prawo, po czym po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] zgłosił się do armii i został wysłany na front zachodni. Szybko stał się cenionym oficerem, choć przypłacił to osobistą tragedią - prowadząc żołnierzy szturmujących [[Francja|francuską]] miejscowość [[Chérisy]] w [[1918]], stracił lewą nogę. Po długiej rehabilitacji powrócił do rodzinnego Montrealu i do praktyki prawniczej. Za swoje czyny w czasie wojny otrzymał dwukrotnie [[Military Cross]] oraz [[Distinguished Service Order]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://canadaonline.about.com/od/gg/p/vanier.htm|tytuł=Georges Vanier - Governor General of Canada 1959-67 - Biography of Georges Vanier|data dostępu=2009-10-12}}</ref>. W [[1921]] został adiutantem [[Julian Byng, 1. wicehrabia Byng of Vimy|lorda Bynga]], co zapoczątkowało jego wieloletnią pracę w Biurze Gubernatora Generalnego.
W [[1928]] rozpoczął działalność dyplomatyczną, stając się członkiem kanadyjskiej delegacji wojskowej na konferencje rozbrojeniowe pod auspicjami [[Liga Narodów|Ligi Narodów]]. W [[1931]] wyjechał na placówkę do [[Londyn]]u, gdzie został szefem gabinetu kanadyjskiego [[wysoki komisarz|wysokiego komisarza]]. W latach [[1939]]-[[1940]] był ministrem pełnomocnym we [[Francja|Francji]], a po ewakuacji rządu paryskiego wrócił do Londynu, gdzie został akredytowany jako ambasador przy większości przebywających tam rządów emigracyjnych. W [[1941]] powrócił do [[Quebec]]u i objął dowództwo wszystkich wojsk stacjonujących w tej prowincji. Rok później odebrał nominację generalską. Dał się wówczas poznać jako promotor równouprawnienia w armii obu języków urzędowych Kanady (angielskiego i francuskiego).
| |||