Lubar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Zabytki: lit. |
|||
Linia 46:
Miejscowość znana przede wszystkim z [[bitwa pod Lubarem|bitwy]], która odbyła się tutaj [[14 września|14]]-[[27 września]] [[1660]] podczas [[wojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667]]. Wojskiem polskim w sile 45 000 żołnierzy (w tym ok. 30 000 Polaków i ok. 15 000 Tatarów) dowodził [[Stanisław Rewera Potocki]] i [[Jerzy Sebastian Lubomirski]], a [[Imperium Rosyjskie|Rosjanami]] i [[Kozacy zaporoscy|Kozakami]] (ok. 50000 żołnierzami), [[Wasyl Szeremietiew]]. [[3 listopada]] [[1660]] w tej miejscowości siły rosyjskie skapitulowały.
{{main|bitwa pod Lubarem}}
W XVII w. [[Lubomirscy]] mieli tu swój dwór i wojsko. [[Jerzy Marcin Lubomirski]] (1738-1811) otrzymał od ojca [[Antoni Benedykt Lubomirski|Antoniego Benedykta]] m.in. Lubar.
Linia 51 ⟶ 52:
[[Jerzy Marcin Lubomirski]] - konfederat barski, generał wojsk koronnych ([[1773]]), szef 11. Regimentu Pieszego Grenadierów (1775), który pozostawił "Pamiętniki" (1867), m.in. o miejscowości Lubar, datował w tej miejscowości akty założycielskie, np. w sprawie szpitala w [[Zamek w Janowcu|Janowcu]]. Potem przeszedł Lubar do [[Walewscy|Walewskich]], a przed I wojną światową do Karwickich Dunin – herbu [[Łabędź]], hr. Wodzickiej, hr. Ponińskiej h. [[Łodzia]] i do Luberów.
W czasie [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko rosyjskiej w 1792]] szykowano tu umocnienia i próbowano przygotować się do walki obronnej przeciw Rosji. Gdy w pobliżu miejscowości Lubar, ks. [[Józef Poniatowski]] próbował ze swoją małą armią stawić czoła najeźdźcy, mimo najlepszych chęci wodza, oraz dzielnej postawy wojska, kampania zamieniła się w jeden wielki odwrót, połączony jednak z wieloma bojami opóźniającymi postęp Rosjan. Początkowo wycofywano się na pobliski Lubar i [[Połonne]], gdzie planowano stoczyć bitwę w oparciu o zgromadzone zapasy i umocnienia. Doszło do strat pod [[Ostropol]]em i [[Sieniawka|Sieniawką]]. Pod Lubarem, wojsko wydostało się w okrążenia, dzięki zręcznym manewrom [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]], a [[15 czerwca]] [[1792]] r., gdy książę Józef Poniatowski wyruszając spod Lubaru, do [[Połonne]]go, wysłał tabor z żywnością boczną drogą na [[Boruszkowce]], doszło do [[Bitwa pod Boruszkowcami|potyczki pod Boruszkowcami]].
M.in. toczyły się też tu walki w [[1919]] i w [[1920]] r.
| |||