Krzysztof Bachmiński: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Jana i Reginy Małachowskiej. Absolwent [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziału Prawa i Administracji]] [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]], prawnik w czwartym pokoleniu. Pracował w krakowskiej [[prokuratura|prokuraturze]], gdzie założył [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|"Solidarność"]]. Był to pierwszy w kraju przypadek założenia "Solidarności" w prokuraturze, wyprzedzając pod tym względem działania na terenie [[Gdańsk]]a i [[Warszawa|Warszawy]].

W [[1981]] pracował w Komisji Praworządności przy [[Tymczasowa Komisja Koordynacyjna|Komisji Koordynacyjnej]] NSZZ "Solidarność" w Gdańsku prowadzonej przez [[Zbigniew Bujak|Zbigniewa Bujaka]].

[[14 grudnia]] [[1981]] r. na znak protestu po ogłoszeniu stanu wojennego odszedł z prokuratury. Pracował w charakterze [[radca prawny|radcy prawnego]] w różnych instytucjach. Dzięki pomocy mecenasa [[Andrzej Rozmarynowicz|Andrzeja Rozmarynowicza]] i profesora [[Andrzej Zoll|Andrzeja Zolla]] został [[adwokat]]em. Był obrońcą w kilku procesach politycznych w tym [[Stanisław Handzlik|Stanisława Handzlika]].

Jako [[Prezydenci Krakowa|prezydentowi Krakowa]] przyszło Bachmińskiemu współpracować z Radą Miasta, która nie miała zaufania mieszkańców Krakowa i której w marcu [[1992]] przedstawiono formalny wniosek o odwołanie. We wrześniu [[1992]] r. zrezygnował z funkcji.

Po powrocie do zawodu adwokackiego, obrońcabył obrońcą m.in. [[Roman Kluska|Romana Kluski]] i [[Ryszard Krauze|Ryszarda Krauzego]].