Oleg Kaługin: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Erwin-Bot (dyskusja | edycje)
linki poprawione
Linia 1:
'''Oleg (Daniłowicz) Kaługin''' (ur. [[1934]]) - [[generał-major]], przez długi czas szef operacji [[KGB]] w [[USAStany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], później krytyk tej instytucji.<br>
 
[[Grafika:CI_Centre_Oleg_Kalugin.jpg|thumb|right|220px|Oleg Kaługin]]
 
Urodzony w [[Sankt Petersburg|Leningradzie]], syn oficera [[Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych|NKWD]]. Podczas uczęszczania na Uniwersytet Leningradzki został zwerbowany przez wywiad zagraniczny [[KGB]] ([[I Zarząd Główny KGB]]) w [[1958]] roku. Ukończył jako prymus Szkołę Języków Obcych, a następnie Wyższą Szkołę Wywiadu. Skierowany do sekcji amerykańskiej, znalazł się w [[Stany Zjednoczone|USA]] w [[1960]] roku, jako stażysta pod przykrywką korespondenta radzieckiego radia. Zaprzyjaźnił się wówczas z Aleksandrem Jakowlewem, w latach pieriejstrojki jednym z głównych doradców [[Michaił Gorbaczow|Michaiła Gorbaczowa]]. W [[1965]] roku, pod przykrywką funkcji drugiego, następnie pierwszego sekretarza ambasady radzieckiej, objął stanowisko zastępcy rezydenta [[I Zarząd Główny KGB|PGU]] w [[Nowy Jork (miasto)|Nowym Jorku]]. Po powrocie do [[Moskwa|Moskwy]] w [[1972]] roku, został szefem wydziału K (kontrwywiadu) PGU. Zwolennik agresywnych działań zdobył sobie zaufanie [[Jurij Andropow|Jurija Andropowa]] i uzyskał w [[1974]] roku nominację do stopnia generała, najmłodszego wówczas w [[KGB]]. W [[1980]] roku, w rezultacie osobistego konfliktu z przewodniczącym KGB [[Władimir Kriuczkow|Władimirem Kriuczkowem]], przesunięty do [[Sankt Petersburg|Leningradu]] na stanowisko zastępcy szefa obwodowego urzędu KGB. Po rozpoczęciu pieriejstrojki rozpoczął otwartą krytykę kierownictwa resortu. Gdy trzy lata później zwrócił się publicznie do Gorbaczowa z apelem o generalną reformę władz bezpieczeństwa, został na jego polecenie pozbawiony stopnia, orderów i prawa do emerytury. Sprawa ta przyniosła Kaługinowi rozgłos i zyskała poparcie środowisk demokratycznych, w tym samym roku wybrano go do [[Duma|Dumy]]. Podczas puczu sierpniowego, w [[1991]] roku, działał aktywnie w najbliższym otoczeniu [[Borys Jelcyn|Borysa Jelcyna]], współuczestnicząc w obronie Białego Domu. Po stłumieniu puczu odzyskał rangę i przywileje, został doradcą nowego szefa KGB [[Władimir Bakatin|Władimira Bakatina]]. Opowiadał się wielokrotnie za zwiększeniem politycznej kontroli nad działaniami wywiadu. Po szeregu rozmów i wizyt w Stanach Zjednoczonych u dawnych przeciwników w amerykańskim środowisku wywiadowczym, w [[1997]] roku Kaługin ubiegał się o status stałego rezydenta w Stanach Zjednoczonych. Jego podanie ujawniło - i przeciwstawiało się jego przyjęciu - kilku emerytowanych oficerów amerykańskiego wywiadu. W publicznym wystąpieniu w Arlington w stanie [[Wirginia (stan w USA)|Wirginia]], po otrzymaniu nagrody czasopisma ''Sources Journal'', Kaługin powiedział -
<blockquote>
Ja nie uciekałem. Nie zdradziłem swojego kraju. Nigdy nie współpracowałem z inną agencją amerykańską ani innego kraju. Jestem obywatelem rosyjskim i próbuję żyć uczciwie i godnie.