'''''Lucius Domitius Ahenobarbus Cn. f. L. n.''''' syn [[Ahenobarbus#Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus k.(konsul 32 p.n.e.)|Gnejusza Domicjusza Ahenobarbusa]] konsula z 32 p.n.e., polityk rzymski. W 36 p.n.e. podczas spotkania w [[Tarent|Tarencie]] pomiędzy [[Marek Antoniusz|Antoniuszem]] i [[Oktawian August|Augustem]] postanowiono o zaręczynach Lucjusza z [[Antonia Starsza|Antonią]], córką Antoniusza a zarazem siostrzenicą Augusta. Małżeństwo doszło do skutku w 30 p.n.e. [[Edyl]] w 22 p.n.e.; [[pretor]] w 19 p.n.e; [[konsul rzymski|konsul]] w 16 p.n.e.. W 30 p.n.e. przeniesiony przez cesarza [[Oktawian August|Augusta]] z klasy [[plebejusze|plebejskiej]] do [[patrycjusze|patrycjuszowskiej]]. W młodości zdobył sławę jako woźnica na wyścigach konnych. W 8 p.n.e. jako namiestnik [[Iliria|Ilirii]] i następca [[Tyberiusz|Tyberiusza]] w dowództwie nad armiami rzymskimi w [[Germania|Germanii]], przekroczył rzekę [[Elba|Elbę]] i zaszedł najdalej w głąb Germanii ze wszystkich wodzów rzymskich, przyznano mu za to oznaki tryumfalne. Wsławił się organizowaniem walk gladiatorskich i walk z dzikimi zwierzetami tak okrutnych, że spowodowały interwencję Augusta. Według [[Swetoniusz|Swetoniusza]] był człowiekiem rozrzutnym, okrutnym a zarazem zarozumiałym. Swetoniusz relacjonuje jak to w czasie swojego edylatu zmusił do ustąpienia sobie z drogi zjmującego znacznie wyższe stanowisko [[cenzor|cenzora]] Lucjusza Planka. W testamencie August wyznaczył ga na wykonawcę swojej ostatniej woli. Zmarł w 25 n.e. Mąż [[Antonia Starsza|Antonii Starszej]] z którą miał dzieci: [[#Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus k.32n.e|Gnejusza Domicjusza Ahenobarba]], [[Domicja|Domicję]] i [[Domicja Lepida|Domicję Lepidę]]. Dziadek cesarza [[Neron|Nerona]] i cesarzowej [[Messalina|Messaliny]].
Zobacz też: [[Drzewo genealogiczne Domicjuszy Ahenobarbów]].
